ترجمه نهج البلاغه نسخه متنی

يا برادر باشند تو را در دين، و يا مانند(ند) مر تو را در خلق (كه) از پيش بشود از ايشان خطا و زلل، و در معرض آيد مر ايشان را علتها، و واقع آورند بر دستهاى ايشا(ن)- در ع
مد و خطا- زلل و گناه. پس بده ايشان را از عفو تو و جرم فراگذاشتن تو، مانند آنك دوست دارى تو كه بدهد تو را خدا از عفو خود و جرم فر(و) گذاشتن او، به درستى كه تو بالاتر ايشانى با اميرى، و والى امر- نفس او عليه السلام- بر تو بالاى تو (است)، و خداى تعالى بالاتر و قويتر از آن كس است كه والى گردانيد تو را، و به درستى كه (حق تعالى) طلب كفايت كرد تو را كار ايشان را، و آزمايش كرد تو را به ايشان. و بر پاى مكن نفس خود را براى مخالفت خدا، به درستى كه نيست طاقت و دست مر تو را به عقوبت او و باز داشتن او، و بى نياز نيستى تو از عفو او و رحمت او، و پشيمان مشو بر عفو كردن، و شاد مشو به عقوبت كردن، و شتاب مكن با پيشدستى گرفتن (خشمى) كه يابى تو از آن پيشدستى گرفتن فراخى را. و مگوى به درستى كه من امير گردانيده (شده)ام (و) فرماينده(ام) پس طاعت دا(ر)ند مرا، به درستى كه آن (گفتار) دغل كردن باشد در دل، و نقصانى و ضعف براى دين، و نزديك شدن باشد به تغير نعمت خدا. و چون باديد آرد تو را آنچه تو در آن هستى از پادشاهى تو بزرگى و عظمت يا تكبر (را)، پس نظر كن وا بزرگى پادشاهى خدا كه با(لا)ى تو است، و (به) قدرت او (نسبت) به تو بر آنچه (كه) قاد
ر نيستى تو بر او از نفس تو به درستى كه آن (نظر كردن) ذليل كند و فرو نهد تو را از نخوت و بلند نگرستن تو، و باز دارد از تو تيزى غضب تو (را)، و باز (مى)گرداند وا تو آنچه (را كه) دور شده باشد از تو (به واسطه نخوت) از عقل تو. بپرهيز (از) به بزرگى نورد كردن با خدا در عظمت او، و مانندگى كردن به او در بزرگوارى او، به درستى كه خداى تعالى ذليل گرداند هر بزرگوارى را، و خوار كند هر خرامنده (را).