انواع معجزات - همراه با پیامبران در قرآن نسخه متنی

انواع معجزات

پيامبران چند نوع معجزه داشته‏اند، از جمله معجزات طبيعى، مانند بيرون جستن آب از سنگ. در اين رابطه

گفتنى است زمانى كه پيروان موسى(ع) از او درخواست آب كردند، آن حضرت عصاى خويش را به سنگى زد و آب از
آن سنگ بيرون جهيد. از ديگر معجزات طبيعى، سايه افكندن ابر بر بنى‏اسرائيل در بيابان تيه است.

هم‏چنين شكافته شدن رود نيل و كنار رفتن آب براى عبور حضرت موسى(ع) و بنى‏اسرائيل و فرار از فرعون از
ديگر معجزات طبيعى است.

از ديگر انواع معجزات، اخبار غيبى است؛ حضرت عيسى(ع) قوم خود را از آنچه‏كه مى‏خوردند و آنچه‏ذخيره
مى‏كردند آگاه كرد. برخى از معجزات، امورى مخالف قوانين طبيعت بوده؛ مانند آتشى كه كافران براى
سوزاندن حضرت ابراهيم(ع) افروختند و خداوند آتش را بر آن حضرت سرد و سالم قرار داد. هم‏چنين معجزاتى
كه به طور اتفاقى و به اندازه نياز به وجود مى‏آمد.

حكمتِ الهى چنين اقتضا كرد كه معجزه هر پيامبرى مطابق با امورى باشد كه رايج ميان مردم زمان خودش
بوده، تا براى تأييد فرستاده‏اش و اثبات رسالت وى، رساتر باشد؛ مانند معجزه حضرت عيسى(ع) كه مردگان
را [به اذن خدا] زنده مى‏كرد، زيرا يهود، منكر وجود روح بودند و نيز معجزه حضرت موسى(ع) كه عصاى او به
صورت اژدهايى در آمده و تمام ساز و برگ جادوگران را بلعيد، چرا كه مصريان در آن دوران، در جادوگرى
سرآمد بودند.

به طور كلى معجزاتى را كه پيامبرانِ قبل از حضرت ختمى مرتبت(ص) آوردند، از همين قبيل
بوده است، چون انسان‏هاى آن روز چندان رشد فكرى نكرده بودند كه دلايل عقلى، آنها را قانع سازد و
راهى جز پذيرش امور خارق العاده نداشتند كه با بروز آن، انديشه آنها را خيره و مبهوت سازد و
انگيزه‏اى باشد كه آنان را به صدق نبوت پيامبران وا دارد.

معجزه رسول اكرم(ص)

معجزات، پيوسته بدين شيوه بود تا آن كه بشريّت به رشد و كمال عقلى خويش رسيد و اراده خداوند تعلق
گرفت كه رسالت عامه را توسط حضرت محمد(ص) فرو فرستد. از اين رو وى را به وسيله قرآن كه معجزه عقلى
جاودان است مورد حمايت خويش قرار داد.

قرآن، با شيوه خاص و بلاغت خود و هدايت و علوم و معارفى كه در
بردارد معجزه بود و حضرت محمد(ص) به وسيله آن عرب را به مبارزه طلبيد تا يك سوره مانند آن را بياورند،
امّا آنان عاجز وناتوان گشتند، در حالى كه اعراب در فصاحت شهره بوده و در فنون سخنورى مهارت داشتند.

معجزه رسول اكرم(ص) از ساير معجزات گذشته متمايز بود؛ زيرا قرآن، معجزه‏اى ماندنى است و در طول
روزگار در دسترس هر پژوهشگر و هر حقيقت جويى، جاودان مانده است، در حالى كه معجزات ديگر پيامبران،
حوادث و وقايعى بوده كه با سپرى شدن آنها كسانى كه در زمان پيامبران بوده‏اند آنها را ديده‏اند، و
كسانى كه پس از آنان آمده‏اند، آن معجزات را مشاهده نكرده‏اند، بلكه براى آنها نقل شده است، و اين
خود سبب ضعفِ تأثير آنهاست، به ويژه امروزه كه نسبت به اديان شبهات فراوانى وجود دارد.

به همين دليل، ديدگاه اسلام در باره معجزات، اين است كه مردم را از درخواستِ آنها منصرف نموده و آنان
را به دقّت و انديشه درموضوع رسالت اسلام و هدايتِ متبلور در قرآن‏كريم واداشته است. برخى از اهل
ترديد در دوران رسالت رسول‏اكرم(ص)(22) درخواستِ معجزه‏هايى كردند و پاسخ خداوند متعال به آنان اين
بود كه در قرآن و هدايتِ موجود در آن و دلايل عقلى بينديشند [تا بدانند] كه قرآن وحى الهى است.

خداى
سبحان فرمود:

وَقالُوا لَوْلا أُنْزِلَ عَلَيْهِ آياتٌ(23) مِنْ رَبِّهِ قُلْ إِنَّما الْآياتُ عِنْدَ اللَّهِ
وَإِنَّما أَنَا نَذِيرٌ مُبِينٌ أَوَ لَمْ‏يَكْفِهِمْ أَنّا أَنْزَلْنا عَلَيْكَ الكِتابَ(24)

يُتْلى‏ عَلَيْهِمْ إِنَّ فِى ذلِكَ لَرَحْمَةً وَذِكْرى‏ لِقَوْمٍ يُؤْمِنُونَ؛(25)

و كافران گفتند چرا از پروردگارش بر او نشانه‏هايى نازل نمى‏شود، بگو نشانه‏ها نزد خداست و من
تنها بيم‏دهنده‏اى آشكار هستم، آيا كتابى كه بر تو فرستاديم تا برايشان خوانده شود براى آنها كافى
نبود؟

به راستى در آن كتاب رحمت و ياد آورى براى كسانى است كه ايمان مى‏آورند.

1- انعام (6) آيه 48.

2- مثلاً حشره‏اى به نام «نيكروفور» وجود دارد كه بلافاصله پس از تخم‏گذارى مى‏ميرد؛ يعنى هرگز
بچه‏هايش را نمى‏بيند، لذا اين حيوان قبل از تخم‏ريزى، با نهايت دقت مقدارى از لاشه حيوانات ديگر
را جمع‏آورى و در كنار تخم‏ها مى‏ريزد تا بچه‏ها پس از خروج از تخم، از آن تغذيه كنند. اكنون چه كسى
به اين حشره فهمانده كه در اين تخم‏ها بچه وجود دارد؟

و يا اين كه آنها بعد از خروج ازتخم به غذا
نيازمندند؟

و يا اين كه غذاى آنها لاشه حيوانات است؟

و ده‏ها مثال از اين قبيل كه جاى ذكر آنها نيست.

3- حج(22) آيه 75.

4- آل عمران (3) آيه 33.

5- نحل (16) آيه 2.

6- يونس (10) آيه 15.

7- نحل (16) آيه 36.

8- نساء (4) آيه 164.

9- اسراء (17) آيه 15.

10- نساء (4) آيه 164.

11- سبأ (34) آيه 28.

12- احزاب (33) آيه 40.

13- بقره (2) آيه 136.

14- بقره (2) آيه 285.

15- نساء (4) آيات 150 و 151.

16- بيمارى‏هاى نفرت انگيز به بيمارى هايى مانند جذام، برص و مانند آن گفته مى‏شود. حكمت الهى از
بعثت پيامبران، هدايت و ارشاد مردم است و اين كار جز به وسيله معاشرت با مردم ميسر نيست و معاشرت با
مردم هم با وجود چنين بيمارى‏هاى نفرت‏انگيز، امكان ندارد.

17- انعام (6) آيه 89 و 90.

18- انبيا (21) آيه 73.

19- آل عمران (3) آيه 161.

20- احزاب (33) آيه 21.

21- برخى از امور خارق العاده توسط بعضى از صالحان به وجود مى ‏آيد كه دعوى نبوت هم ندارند و آن را
كرامت مى نامند، چنان كه براى حضرت مريم‏3 چنين شد:

براى او در محل برگذارى نمازش، ميوه تابستانى در
فصل زمستان و ميوه زمستانى در تابستان، مى‏آمد و پس از ولادت حضرت عيسى(ع) نخل خرما را تكان داد، رطب
تازه برايش به زمين ريخت، در صورتى كه قبلاً خرما بر آن درخت وجود نداشت.

22- با اين همه، خداوند تعدادى از معجزات را به دست رسول اكرم(ص) به وجود آورده؛ مانند جوشيدن آب از
ميان انگشتان مبارك وى، آن‏گاه كه آنها را در مَشك آب قرار داد؛ سير شدن تعدادى بسيار با غذايى
اندك، اطلاع دادن از برخى پيشامدهاى آينده و از سفر خود به بيت‏المقدس در شب معراج و ديگر معجزات.

23- لولا أنزل عليه آيات؛ يعنى آيا بر محمد(ص) معجزاتى فرو فرستاده نشده تا بر صداقت وى دلالت داشته
باشد.

24- الكتاب، يعنى قرآن.

25- عنكبوت (29) آيات 50 - 51.