لطفا منتظر باشید ...
[عورت] آشكار شد و بر آن شدند تا از برگِ درختان بهشت خود را بپوشانند. خداوند آنها را مخاطب قرار
داد كه مگر من شما را از اين درخت منع نكردم و به شما نگفتم كه شيطان دشمن آشكار شماست؟ عرض كردند:پروردگارا، ما به خويشتن ستم روا داشتيم، اگر ما را نبخشايى و ازما در نگذرى، قطعاً در زمره
زيانكاران خواهيم بود.
بخشيده شدن آدم(ع) و خروج از بهشت
خداوند توبه آدم(ع) را پذيرفت:فَتَلَقّى آدَمُ مِنْ رَبِّهِ كَلِماتٍ فَتابَ عَلَيْهِ إِنَّهُ هُوَ التَّوّابُ الرَّحِيمُ؛(6)آدم از خداى خود كلماتى آموخت كه موجب پذيرفتن توبه او شد، زيرا خداوند توبهپذير و مهربان است.ولى خداوند آدم و حوا را از بهشت به زمين فرود آورد و آنها را آگاه ساخت كه فرزندانشان با يكديگردشمنى مىكنند. آنها بايد در زمين اقامت گزينند و آن را آباد سازند و تا پايان عمرشان از آن
بهرهمند شوند و خداى سبحان نيز آنها را رهنمون شود. هر كس از هدايت الهى پيروى كند در دنيا مرتكب
گناه نشده و هرگز در آن به بيچارگى نمىافتد:قالَ اهْبِطُوا بَعْضُكُمْ لِبَعْضٍ عَدُوٌّ وَلَكُمْ فِى الأَرضِ مُسْتَقَرٌّ وَمَتاعٌ إِلى
حِينٍ * قالَ فِيها تَحْيَوْنَ وَفِيها تَمُوتُونَ وَمِنْها تُخْرَجُونَ؛(7)خداوند فرمود: از بهشت فرود آييد كه برخى از شما با برخى ديگر مخالف و دشمنيد و زمين تا زمانى معين،
جايگاه شماست و فرمود: در اين زمين زندگانى كنيد و در آن بميريد و از آن برانگيخته خواهيد شد.قالَ اهْبِطا مِنْها جَمِيعاً بَعْضُكُمْ لِبَعْضٍ عَدُوٌّ فَإِمّا يَأْتِيَنَّكُمْ مِنِّى
هُدىً فَمَنِ اتَّبَعَ هُداىَ فَلا يَضِلُّ وَلا يَشْقى؛(8)خداوند [به آدم و حوا و شيطان] فرمود: همگى از بهشت فرود آييد كه برخى از شما با برخى ديگر دشمن هستيد
تا اينكه از جانب من برايتان راهنمايى بيايد، پس هر كسى از راه من پيروى كند، هيچگاه گمراه و
بيچاره نخواهد شد.
بهشتى كه جايگاه آدم(ع) بود
مفسران پيرامون بهشتى كه خداوند آدم(ع) را در آن جاى داد و به او دستور داد تا از آن فرود آيد،اختلافنظر دارند كه آيا در زمين بوده است يا در آسمان.آنچه رجحان دارد اين است كه به چند دليل اين بهشت در زمين بوده است:1. خداى سبحان آدم را در زمين آفريد، چنان كه در فرموده خداى متعال آمده است: «إِنِّى جاعِلٌ فِى
الأَرضِ خَلِيفَةً».در پى آن، خداوند بيان نفرموده كه وى را به آسمان منتقل كرده است.2. خداوند، بهشت موعود (بهشت جاودان) را در آسمان توصيف فرموده است، پس اگر آدم(ع) در اين بهشت جاى
داشت، شيطان جرأت نمىكرد به او بگويد: هَلْ أَدُلُّكَ عَلى شَجَرَةِ الخَلْدِ وَمُلْكٍ لا
يَبْلى؛آيا تو را به درختى جاودانه و سلطنتى كهنه نشدنى راهنمايى كنم.3. بهشت جاودان، جايگاه نعمتهاى خداست نه جاى تكليف. و حال آن كه خداوند به آدم و حوا دستور داد كه از
ميوه آن درخت تناول نكنند.4. خداوند در وصف كسانى كه در بهشت جاودان آسمان وارد مىشوند، فرموده است:وَما هُمْ مِنْها
بِمُخْرَجِينَ؛ و آنان از بهشت بيرون نمىروند. وَأَمّا الَّذِينَ سُعِدُوا فَفِى الجَنَّةِ
خالِدِينَ فِيها؛سعادتمندان در بهشت جاودان بهسر مىبرند.
در حالى كه آدم و حوا از بهشتى كه در آن وارد شده بودند، رانده شدند. بنابراين متعيّن است كه آن بهشت،
غير از بهشتى است كه در قرآن به مؤمنين وعده داده شده است.
