لطفا منتظر باشید ...
باب سوم: سرگذشت نوح(ع)
پرستش بتها و خدايان
نوح(ع) نخستين(1) پيامبر اولوالعزم است كه خداوند او را با رسالت خويش به سوى قومش فرستاد كه به پرستشبتها رو آورده و غرق در گمراهى و كفر گشته بودند.قرآن، نامبتهايى را كه قوم نوح مىپرستيدند،
از زبان اشراف آنان بيان مىدارد:وَقالُوا لا تَذَرُنَّ آلِهَتَكُمْ وَلا تَذَرُنَّ وَدّاً وَلا سُواعاً وَلا يَغُوثَ وَيَعُوقَ
وَنَسْراً * وَقَدْ أَضَلُّوا كَثِيراً...؛(2)قوم نوح گفتند: خدايان خود را رها نكنيد، بهويژهاز پنج بت وَد و سواع و يغوث و يعوق و نسر، دست
برنداريد و بسيارى از مردم را به گمراهى كشاندند.آن گونه كه آيه شريفه «لا تَذَرُنَّ آلِهَتَكُمْ» مىفرمايد قوم نوح داراى خدايان ديگرى نيز
بودهاند، گفته شده اين خدايان، عبارت از ستارگان در گردش بودهاند و چون اين ستارگان، شبها
پديدار و روزها نهان مىشدند، براى تقرب به خدايان خويش، بتها را واسطه قرار مىدادند، حضرت
نوح(ع) مدت طولانى ميان قوم خود درنگ كرد و آنهارا به پرستش خدا دعوت كرد.خداى سبحان مىفرمايد:وَلَقَدْ أَرْسَلْنا نُوحاً إِلى قَوْمِهِ فَلَبِثَ فِيهِمْ أَلْفَ سَنَةٍ إِلّا خَمْسِينَ
عاماً؛ما نوح را به سوى قومش فرستاديم و نهصدوپنجاه سال ميان آنان درنگ كرد.ولى اين مدتِ طولانى
نتيجه بخش نبود و از آنها جز عدهاى اندك كسى به رسالتِ وى ايمان نياورد،به نحوى كه پدرى هرگاه پسرش
به سن رشد مىرسيد، به او سفارش مىكرد كه تا زنده است از نوح(ع) پيروى نكند. به همين دليل، پا فشارى
بر شرك را از يكديگر به ارث برده و در نافرمانى و گناه غوطهور مىشدند.
دعوت به حق
نوح(ع) به قوم خود فرمود:«من شما را از عذاب الهى برحذر داشته و راه نجات و رهايى را برايتان روشنمىسازم، خداى يگانه را بپرستيد و لحظهاى به او شرك نورزيد. زيرا من بيم آن دارم كه اگر غير او را
پرستش كنيد و يا ديگرى را با او شريك بدانيد، شما را در قيامت به شدت كيفر كند».وَلَقَدْ أَرْسَلْنا نُوحاً إِلى قَوْمِهِ إِنِّى لَكُمْ نَذِيرٌ مُبِينٌ * أَنْ لاتَعْبُدُوا
إِلّا اللَّهَ إِنِّى أَخافُ عَلَيْكُمْ عَذابَ يَوْمٍ أَلِيمٍ؛(3)ما نوح را به سوى قومش فرستاديم [و گفت] من بيم دهنده آشكارى برايتان هستم، جز خدا كسى را نپرستيد،
من براى شما بيم عذاب دردناكى را دارم.
