دستش از همه چيز كوتاه است به جز سه چيز: صدقه جاريه و علم و دانشى كه مردم از آن بهرهمند گردند و
فرزند شايستهاى كه در حق او دعا كند».قابل توجه است كه زكريّا(ع) هنگامى كه براى درخواست فرزند متوجه خداى خويش شد، در حالتى از خشوع و
خضوع و معترف به فضل و بخشش خداوند بود، او با بيان ضعف و ناتوانى خود، از خداوند تمنّاى تحقق آرمان و
آرزويش را داشت، مؤمنين از اين ماجرا درسى آموزنده مىگيرند كه چگونه به پيشگاه خداوند تضرع و زارى
كرده و در بيانِ خواستههاى خود به چه نحو به او روآورند.زمانى كه دعا مستجاب مىشود، انسان بايد خدا را بسيارحمد و سپاس گويد. زكريا هنگامى كه مژده فرزند
را دريافت كرد به خانواده و پيروان خود دستور داد همانند او خدا را در صبح و شام تسبيح گويند.درس ديگرى كه از اين داستان مىآموزيم اين است كه اگر فرزندان در آغوش خانوادههاى شايسته و با
تقوا تربيت شوند، آنها را از انحطاط و بدبختى مصون نگه داشته و ازكژىها و كارهاى ناپسند بركنار
مىدارد و تربيت مريم3 توسط حضرت زكريا مىتواند بهترين سرمشق ما باشد.آن حضرت كه تربيت مريم را بر عهده گرفت، در خانه خدا او را طبق دستورات دين تربيت نمود، و مريم از
هرگونه مظاهر فساد دور بود و همين تربيت بود كه او را در آن مقام و جايگاه برجسته تقوا و قرب الهى
قرار داد تا آنجا كه قرآن او را به عظمت و بزرگى ستوده و وى را بر زنان جهان برترى بخشيده و فرموده
است: «وَإِذ قالَتِ المَلائِكَةُ يا مَرْيَمُ إِنَّ اللَّهَ اصْطَفاكِ وَطَهَّرَكِ وَاصْطَفاكِ
عَلى نِساءِ العالَمِينَ».
تقوا و ثمرات آن
خداوند براى به دست آمدن ارزاق و روزى مردم در اين دنيا، اسباب و عللى قرارداده است و با تلاش وكوششانسان به دست مىآيد، به همين دليل خداوند با اين گفته، مؤمنين را به تلاش و كار دستور داده است:«فَإِذا قُضِيَتِ الصَّلاةُ فَانْتَشِرُوا فِى الأَرْضِ وَابْتَغُوا مِنْ فَضْلِ اللَّهِ».البته همه ارزاق به صِرف تلاش و كوشش انسان بستگى ندارد، بلكه بخش عظيمى از آن در وراى علل و اسباب
نهان است كه از ناحيه خداوند به هر يك از بندگانش كه بخواهد عطا مىشود.و اين معناى فرموده خداست:أَوَ لَمْ يَرَوْا أَنَّ اللَّهَ يَبْسُطُ الرِّزْقَ لِمَنْ يَشاءُ وَيَقْدِرُ إِنَّ فِى ذلِكَ
لَآياتٍ لِقَوْمٍ يُؤْمِنُونَ؛آيا نديدند كه خداوند به هركس بخواهد روزى فراوان مىدهد و آن را برايش مقدر مىكند، در اين امر
آيات و نشانههايى براى مؤمنين است.بنابراين ارزاق مردم، راز و رمزى است در پيشگاه خداوند و طبق حكمتى خاص آنها را به انسانها عطا
مىفرمايد. از جمله رازهايى كه قرآن از آن پرده برداشته اين است كه تقواى الهى وسيله نزول نعمتها و
ارزاق پاك از پيشگاه اوست. خداى متعال مىفرمايد:وَلَوْ أَنَّ أَهْلَ القُرى آمَنُوا وَاتَّقَوْا لَفَتَحْنا عَلَيْهِمْ بَرَكاتٍ مِنَ
السَّماءِ وَالأَرضِ؛اگر مردم شهرها ايمان آورده و از خدا پروا داشته باشند، از آسمان و زمين بركاتى را بر آنان فرو
خواهيم فرستاد.و در داستان مريم و عيسى(ع) راز تقوا را براى ما فاش مىسازد، و اكنون اين مريم بود كه از بهترين
خوراكىها ارتزاق مىكرد و اظهار مىداشت كه اين خوراكىها از نزد خدا هستند.