لطفا منتظر باشید ...
فَأَرْسَلْنا عَلَيْهِمُ الطُّوفانَ وَالْجَرادَ وَالقُمَّلَ وَالضَّفادِعَ وَالدَّمَ آياتٍ
مُفَصَّلاتٍ فَاسْتَكْبَرُوا وَكانُوا قَوْماً مُجْرِمِينَ * وَلَمّا وَقَعَ عَلَيْهِمُ
الرِّجْزُ قالُوا يا مُوسى ادْعُ لَنا رَبَّكَ بِما عَهِدَ عِنْدَكَ لَئِنْ كَشَفْتَ عَنّا
الرِّجْزَ لَنُؤْمِنَنَّ لَكَ وَلَنُرْسِلَنَّ مَعَكَ بَنِى إِسْرائِيلَ * فَلَمّا كَشَفْنا
عَنْهُمُ الرِّجْزَ إِلى أَجَلٍ هُمْ بالِغُوهُ إِذا هُمْ يَنْكُثُونَ؛(3)فرعونيان گفتند:اگر تو آيات و معجزاتى آوردهاى كه ما را بدان جادو كنى، بدان كه ما به تو ايمان
نخواهيم آورد و آنگاه ما براى كيفرشان بر آنها طوفان و ملخ و شپشك و قورباغهو خون را به عنوان
نشانههاى آشكار بر آنها فرستاديم. باز هم به سركشى پرداخته و انسانهايى گناهكار بودند.وقتى كه
عذاب بر آنها وارد شد، به موسى گفتند:از پروردگارت بخواه با عهدى كه نزدت هست، عذاب را از ما دور
گرداند، كه در اين صورت قطعاً به تو ايمان آورده و بنىاسرائيل را با تو مىفرستيم و زمانى كه عذاب
را از آنها برداشتيم و تا مدتى كه متعهد شدند ايمان آورند، بر سر پيمان خود نمانده و عهدشكنى كردند.
نجات بنىاسرائيل و هلاكت فرعونيان
از ناحيه خداوند به موسى(ع) امر شد كه از مصر بيرون رود. او قوم خود را شبانگاهان بهطور نهانى ازسرزمين مصر خارج كرد و رهسپار فلسطين گشت.فرعون چون با خبر شد، مأموران خود را به اطراف فرستاد تا
مردم را به اجبار گِردآورده و سپاه بزرگى را تدارك ببيند و بنىاسرائيل را تعقيب كنند و قبل از
اينكه به فلسطين فرار كنند، به آنها دست يابند.از آنجا كه فرعون نمىخواست ترس و وحشتى ايجاد شود، در شهر اعلام كرد كه فراريان گروهى اندك بوده و
نمىتوانند به ما آسيبى برسانند، آنها به سبب فرار خود و گرفتن اموال ودارايى و زر و زيور زنانمان،
ما را به خشم آوردهاند، ولى ما پيوسته مراقب آنها بوده وحركات آنها را زير نظر داشتهايم.فرعون و سپاهيانش از شهر بيرون رفته و به تعقيب موسى و بنى اسرائيل پرداختند و باغ و بستانها و
گنجينههاى زر و كاخهاى سر به فلك كشيده خود را رها كردند و براى هميشه دست از اين همه نعمتها
شستند؛ زيرا آنها هرگز به وطن خويش باز نگشتند، ولى بنىاسرائيل چنين نعمتهايى را در فلسطين به
ارث بردند.بنى اسرائيل به ساحل درياى سرخ و كانال سوئز رسيدند و فرعون و سپاهيانش هنگام طلوع آفتاب به آنها
نزديك گشتند. بنى اسرائيل مطمئن شدند كه كشته خواهند شد و ترس وبيم، سراسر وجودشان را فرا گرفت و به
موسى گفتند:فرعون به ما رسيد و ما توانايى مقاومت در برابر او را نداريم و دريا هم پيش روى ماست،
بنابراين چه بايد بكنيم؟موسى(ع) بدانها گفت:بيمناك نباشيد پروردگارم با من است و مرا به راه نجات
رهنمون خواهد شد. در اين هنگام خداوند به موسى وحى كرد كه با عصاى خود بر دريا بزند و وى اين كار را
انجام داد. آب شكافته شد و دوازده مسير و راه خشك به تعداد اسباط بنىاسرائيل در آن بهوجود آمد و آب
ميان اين رهگذرها، چون كوهى بلند متوقف شد. بنى اسرائيل از مسيرهايى كه در دريا برايشان گشوده شده
بود عبور كردند.در اين هنگام فرعون به محلى كه بنىاسرائيل از آن عبور كرده بودند رسيد ديد براى
عبور راهى در دريا وجود دارد، خود وسپاهيانش در پى بنىاسرائيل وارد آن آبراه شدند كه آب، فرعون و
سپاهيانش را در برگرفت و كليه آنها را غرق نمود و بدين ترتيب خداوند موسى(ع) و بنى اسرائيل را نجات
بخشيد.قرآن، به هلاكت رسيدن فرعون را در تعدادى از آيات خود به عنوان پند و عبرت و به شيوههايى گوناگون از
فصاحت و بلاغت بيان كرده است، اين توصيف گاهى با آيات كوتاه و پر معنايى كه به سرعت و پىدرپى
آمدهاند، عنوان شده و گاهى براى دقت و انديشه بيشتر، بهصورت آياتى طولانى كه از معانى بسيار
دلانگيزى برخوردارند وارد شده است.برخى از اين آيات معناى خلاصهاى را ارائه مىدهد كه شما را از شرح و تفصيل طولانى بىنياز
مىگرداند. اين آيات با تنوع و اختلافى كه دارند از اوزان و آهنگى، چون شعر و سجع برخوردارند، ولى نه
شعرند و نه سجع:وَأَوْحَيْنا إِلى مُوسى أَنْ أَسْرِ بِعِبادِى إِنَّكُمْ مُتَّبَعُونَ * فَأَرْسَلَ
فِرْعَوْنُ فِى المَدائِنِ حاشِرِينَ * إِنَّ هؤُلاءِ لَشِرْذِمَةٌ قَلِيلُونَ * وَإِنَّهُمْ لَنا
لَغائِظُونَ * وَإِنّا لَجَمِيعٌ حاذِرُونَ * فَأَخْرَجْناهُمْ مِنْ جَنّاتٍ وَعُيُونٍ *
وَكُنُوزٍ وَمَقامٍ كَرِيمٍ * كَذلِكَ وَأَوْرَثْناها بَنِى إِسْرائِيلَ * فَأَتْبَعُوهُمْ
مُشْرِقِينَ * فَلَمّا تَراءَى الجَمْعانِ قالَ أَصْحابُ مُوسى إِنّا لَمُدْرَكُونَ * قالَ كَلّا
إِنَّ مَعِىَ رَبِّى سَيَهْدِينِ * فَأَوْحَيْنا إِلى مُوسى أَن اضْرِبْ بِعَصاكَ البَحْرَ
فَانْفَلَقَ فَكانَ كُلُّ فِرْقٍ كَالطَّوْدِ العَظِيمِ * وَأَزْلَفْنا ثَمَّ الآخَرِينَ *
وَأَنْجَيْنا مُوسى وَمَنْ مَعَهُ أَجْمَعِينَ * ثُمَّ أَغْرَقْنا الآخَرِينَ * إِنَّ فِى ذلِكَ
لَآيَةً وَما كانَ أَكْثَرُهُمْ مُؤْمِنِينَ؛(4)
