جبرئيل و مريم - همراه با پیامبران در قرآن نسخه متنی

اينها حالاتى بود كه سراسر زندگى مريم را - چه آن زمان كه مادرش به او باردار بود و چه دوران ولادت و
تربيت او - در برگرفته بود. پاكدامنى و عبادت، از زمانى كه وى جنينى در شكم مادر بود تا زمانى كه به
بلوغ و رشد رسيد، بر او سايه افكن بود.

در حقيقت اين گونه پرورش پاكيزه مقدمه امرى بزرگ بود كه خداوند
او را به مادرىِ فرزندى برگزيند كه به غير شيوه معمولى متولد مى‏شود تا نشانه بارز قدرت الهى بوده و
با كارهاى خود، شك اهل ترديد را برطرف و زبان ياوه‏گويان را قطع كند و بدين ترتيب، سرتاسر زندگى
مريم‏(س) نفى كننده شك و ترديد بوده و ساحت پاك آن حضرت را از هر گونه تهمت ناروا دور مى‏سازد.

جبرئيل و مريم

مريم‏(س) به سرپرستى امور معبد و پرستش و عبادت در آن گمارده شده بود، وى از مردم كناره‏گيرى كرده و
به تنهايى در ناحيه شرقى معبد اقامت گزيد تا خدا را در آنجا پرستش نمايد. در همين هنگام، خداوند
جبرئيل روح الأمين(ع) را نزد او فرستاد و به صورت مردى در سن كمال براى او پديدار شد تا با او اُنس
گيرد و از او فرار نكند.

هنگامى كه مريم او را ديد پنداشت بشر است و اراده پليدى درباره او دارد، لذا
بدو گفت:

من از شرّ تو به خدا پناه‏مى‏برم و رو به سوى او مى‏آورم تا عفت و پاكدامنى‏ام را مصون
نگاه‏دارد. اگر از خدا مى‏ترسى و از او بيمناكى از من دور شو.

جبرئيل(ع) بدو گفت:

آن گونه كه تصور
مى‏كنى من از جنس بشر نيستم، بلكه فرشته‏اى از فرشتگان خدا هستم كه مرا فرستاده تا به تو فرزندى
شايسته و پرهيزگار و با خير و بركت ببخشم، مريم از سخن جبرئيل شگفت زده شد و از او پرسيد:

من دوشيزه
هستم و تبهكار هم نبوده‏ام، چگونه داراى فرزند خواهم شد؟

جبرئيل در پاسخ به او گفت:

صحيح است، ولى
خداوند متعال فرموده است كه آفرينش پسرى بدون پدر بر من آسان است، تا نشانه‏اى بر عظمتِ قدرت من
بوده و براى كسانى كه به واسطه او هدايت مى‏يابند رحم
ت تلقى شود.

ازسويى آفرينش عيسى(ع) امرى است كه از پيشگاه خداوند مقدر گرديده و بايد انجام پذيرد.

خداى متعال فرمود:

وَاذكُرْ فِى الكِتابِ مَرْيَمَ إِذِ انْتَبَذَتْ مِنْ أَهْلِها مَكاناً شَرْقِيّاً *
فَاتَّخَذَتْ مِنْ دُونِهِمْ حِجاباً فَأَرْسَلْنا إِلَيْها رُوحَنا فَتَمَثَّلَ لَها بَشَراً
سَوِيّاً* قالَتْ إِنِّى أَعُوذُ بِالرَّحْمنِ مِنْكَ إِنْ كُنْتَ تَقِيّاً * قالَ إِنَّما أَنَا
رَسُولُ رَبِّكِ لِأَهَبَ لَكِ غُلاماً زَكِيّاً * قالَتْ أَنّى‏ يَكُونُ لِى غُلامٌ وَلَمْ
يَمْسَسْنِى بَشَرٌ وَلَمْ أَكُ بَغِيّاً * قالَ كَذلِكِ قالَ رَبُّكِ هُوَ عَلَيَّ هَيِّنٌ
وَلِنَجْعَلَهُ آيَةً لِلنّاسِ وَرَحْمَةً مِنّا وَكانَ أَمْراً مَقْضِيّاً؛(6)

در كتابِ خود، مريم را ياد كن، آن زمان كه از خانواده خود به مكانى در شرق بيت‏المقدس كناره گرفت و
از همه خويشانش به كنج تنهايى پناه برد و ما روح خود را به صورت انسانى زيبا بر او مجسم ساختيم، مريم
گفت:

من از تو به خداى رحمان پناه مى‏برم، اگر اهل تقوا و پرهيزكارى باشى. وى گفت من فرستاده
پروردگار توام تا فرزندى پاك سيرت به تو بخشم.

مريم گفت: چگونه من داراى فرزند مى‏شوم در صورتى كه
انسانى با من نياميخته است و بدكاره هم نبوده‏ام.

فرشته گفت: اين چنين است، پروردگارت فرمود:

اين كار
بر من آسان است و براى اين‏كه او را نشانه‏اى براى مردم قرار داده و رحمتى از خود براى خلق گردانيم.

ولادت عيسى(ع) بدون پدر، نشان قدرت خداى سبحان است كه آفرينش اشيا را محدود به قانون علل و اسبابى
نكرده، در صورتى كه مشاهده مى‏كنيم جهان بر اساس نظام علىّ و معلولى حركت مى‏كند.

برخى به وجود آمدن
عيسى(ع) را بدون پدر، دليلى بر خدا بودن او دانسته وبعضى ديگر آن را روزنه‏اى براى متهم كردن مادر او
و يا شك و ترديد در وجود حضرت مسيح(ع) قرارداده‏اند، خداوند همه اينان را با اين فرموده‏اش مخاطب
قرار داده است:

إِنَّ مَثَلَ عِيسى‏ عِنْدَ اللَّهِ كَمَثَلِ آدَمَ خَلَقَهُ مِنْ تُرابٍ ثُمَّ قالَ لَهُ كُنْ
فَيَكُونُ * الحَقُّ مِنْ رَبِّكَ فَلا تَكُنْ مِنَ المُمْتَرِينَ؛(7)