لطفا منتظر باشید ...
تقوايى بود كه خداوند آن را ويژه او گردانده بود:«كُلَّما دَخَلَ عَلَيْها زَكَرِيّا المِحْرابَ وَجَدَ عِنْدَها رِزْقاً قالَ يا مَرْيَمُ
أَنّى لَكِ هذا قالَتْ هُوَ مِنْ عِنْدِ اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ يَرْزُقُ مَنْ يَشاءُ بِغَيْرِ
حِسابٍ».آيا ملاحظه نمىكنيد كه كلمه «محراب» در اين آيه شريفه به فضاى معنوى و عبادى كه مريم در آن به سر
مىبرد، اشاره دارد؛ فضايى كه صفتِ تقوا و دورى از گناهان را در عبادتگرىاش به كمال برساند. و همين
مريم آنگاه كه كودك خردسال خود را در آغوش دارد و در موقعيت بس دشوارى كه انسان از بيم رسوايى،
دهانش خشك و از سخن باز مىايستد، قرار مىگيرد، خداوند بدو الهام مىكند تا به كودكش اشاره كند و
او چنين مىكند.اينجاست كه كودك از گهواره به گونه انسانى در حدّ كمال، لب به سخن گشود و مادرِ خويش
را تبرئه ساخت، و اين عمل معجزهاى براى عيسى(ع) و كرامتى براى مادر پاكدامنش به شمار مىآيد و
خداوند بندگان پرهيزكار و با تقواى خويش را به حال خود رها نمىسازد و در قرآن مىفرمايد: «وَمَنْ
يَتَّقِ اللَّهَ يَجْعَلْ لَهُ مَخْرَجاً» «وَمَنْ يَتَّقِ اللَّهَ يَجْعَلْ لَهُ مِنْ أَمْرِهِ
يُسْراً».تقوا وسيلهاى است براى فراوانى رزق و روزى و آسانى كارها و گشايش از تنگناها و سزاوار است كه ما
خويشتن را آراسته به تقوا نماييم و از آن ره توشه برگيريم تا به سعادت دنيا و آخرت نايل شويم، چه
اينكه تقوا بهترين زاد و توشه در مسير زندگى است.خداوند مؤمنين را مخاطب قرارداده و مىفرمايد:«وَتَزَوَّدُوا فَإِنَّ خَيْرَ الزّادِ التَّقْوى».
دعوت به يارى دين
دعوت به يارى دين خدا موضوعى است كه از گفته عيسى(ع) به قوم خود، آنگاه كه در ايمان برخى از آنهاترديد نمود، براى ما آشكار مىشود: «فَلَمّا أَحَسَّ عِيسى مِنْهُمُ الكُفْرَ قالَ مَنْ
أَنْصارِى إِلىَ اللَّهِ»و يارانش پاسخ دادند:«نَحْنُ أَنْصارُ اللَّهِ آمَنّا بِاللَّهِ
وَاشْهَدْ بِاَنّا مُسْلِمُونَ * رَبَّنا آمَنّا بِما أَنْزَلْتَ وَاتَّبَعْنا الرَّسُولَ
فَاكْتُبْنا مَعَ الشّاهِدِينَ».قرآن، گروهى را كه به عيسى(ع) ايمان آوردند، مدح و ستايش نموده است؛ زيرا آنان ايمان خويش را ابراز
كرده و آمادگى خود را براى يارى او با هر نوع فداكارى و ايثار اعلان داشتند، اينان الگوى بسيار
برجستهاى از ايمان و فداكارى بودند كه خداوند آنها را نصب العين مؤمنين قرار داد تا از آنها پيروى
كرده و به شيوه آنها عمل كنند، از اين رو خداوند آنان را در قرآن مخاطب ساخته و مىفرمايد: «يا
أَيُّها الَّذِينَ آمَنُوا كُونُوا أَنْصارَ اللَّهِ كَما قالَ عِيسى ابْنُ مَرْيَمَ
لِلْحَوارِيِّينَ مَنْ أَنْصارِى إِلىَ اللَّهِ قالَ الحَوارِيُّونَ نَحْنُ أَنْصارُ اللَّهِ».بنابراين، ايمان حقيقى آن است كه مؤمن را به يارى دين خدا و اعتلاى آن وا دارد تا ميان مردم به تبليغ
آن پرداخته و در دفاع از دين از جان خود مايه بگذارد؛ زيرا يارى دين خدا، يعنى يارى عدالت و اصلاح
طلبى و احقاق حق محرومان و پايان دادن به طغيان و سركشى وفساد و تباهىها.
