رانده شد، بنابراين اگر اين بهشت، همان بهشت جاودان بود، شيطان قادر نبود با وجود خشم خدا به آن راه يابد و آدم و حوا را بفريبد.بنابراين روشن شد، بهشتى كه خداوند آدم را در آن جاى داده، غير از بهشت جاودانى است كه در آسمان وجود دارد و اين منافاتى ندارد با اين كه بهشتى كه خداوند آدم(ع) را در آن جاى داده از ساير نقاط زمين بلندتر و داراى درخت، ميوه، سايه و ديگر نعمتهاى الهى بوده و همين بهشت را خداوند اين گونه توصيف فرموده است:إِنَّ لَكَ أَلّا تَجُوعَ فِيها وَلا تَعْرى * وَأَنَّكَ لا تَظْمَؤُاْ فِيها وَلا تَضْحى؛(9)در آن بهشت همه چيزبرايت مهياست، نه گرسنه مىمانى و نه برهنه و عريان مىگردى و نه تشنه مىشوى و نه حرارت خورشيد به تو مىرسد.يعنى اين بهشتى است كه در آن گرسنه نمىشوى و از پوشش خود برهنه نمىشوى و درونت را حرارت تشنگى و ظاهرت را حرارت خورشيد آزار نمىدهد، ولى هنگامى كه آدم و حوا از آن درخت تناول كردند به زمين پر از بدبختى و رنج و مصيبت و امتحان فرود آمدند.لازم به ذكر است آن دسته از كسانى كه معتقدند آدم و حوا در بهشت جاودانى آسمان مىزيستهاند و سپس به امر خداوند به زمين فرود آمدهاند، به آيه شريفه: «قُلْنا اهْبِطُوا مِنْها جَمِيعاً» استناد كردهاند.[امّا] به اين مطلب پاسخ داده شده كه «هبوط» به معناى انتقال از نقطهاى به نقطه ديگر است، چنان كه خداى متعال فرموده است: اهْبِطُوا مِصْراً فَإِنَّ لَكُمْ ما سَأَلْتُمْ.در همين راستا و در ضمن امر شدن نوح به ترك كشتى، خداوند مىفرمايد:قِيلَ يا نُوحُ اهْبِطْ بِسَلامٍ مِنّا. 1- اعراف (7) آيات 13 - 18.2- اسراء (17) آيات 61 - 65.3- در نوع درخت اختلاف است و گفته شده كه آن، درخت گندم، نخل، انجير يا درخت رحمت و غير آن بوده، ولى آنچه به نظر مىرسد عدم تعيين است، زيرا خداوند آن را تعيين نفرموده است.4- اعراف (7) آيات 19 - 21.5- اعراف (7) آيات 22 - 23.6- بقره (2) آيه 37.7- اعراف (7) آيات 24 - 25.8- طه (20) آيه 123.9- طه (20) آيه 118.
لطفا منتظر باشید ...
