كينه كشنده - همراه با پیامبران در قرآن نسخه متنی

كينه كشنده

سخنان نوح(ع) در دل مردم تأثير نكرد، بلكه با كينه و عناد، دستِ ردّ بر سينه او گذاشتند و گفتند:

«اى
نوح، با ما دشمنى طولانى نمودى، اگر در دعوت خويش راستگويى، عذاب تهديد آميزى را بر ما وارد ساز.»
نوح(ع) پاسخ مبارزه جويانه آنها را اين‏گونه داد: «اين كار تنها به دست خداوند است و اوست كه اگر
بخواهد، شما را گرفتار عذاب مى‏سازد و شما با هيچ وسيله‏اى نمى‏توانيد از آن جلوگيرى كنيد.

هم‏چنين اگر خداوند اراده فرمايد كه شما را -به سبب فسادى كه در درون داريد و به واسطه آن از پذيرش حق
سر برمى‏تابيد- گمراه سازد، پند و اندرز من نيز برايتان سودى نخواهد داشت. او، پروردگار شماست و
بازگشتتان در قيامت به سوى اوست و شمإ؛ه‏ه را به تناسب كردارتان پاداش خواهد داد».

قالُوا يا نُوحُ قَدْ جادَلْتَنا فَأَكْثَرْتَ جِدالَنا فَأْتِنا بِما تَعِدُنا إِنْ كُنْتَ مِنَ
الصّادِقِينَ * قالَ إِنَّما يَأْتِيكُمْ بِهِ اللَّهُ إِنْ شاءَ وَما أَنْتُمْ بِمُعْجِزِينَ *
وَلا يَنْفَعُكُمْ نُصْحِى إِنْ أَرَدْتُ أَنْ أَنْصَحَ لَكُمْ إِنْ كان اللَّهُ يُرِيدُ أَنْ
يُغْوِيَكُمْ هُوَ رَبُّكُمْ وَإِلَيْهِ تُرْجَعُونَ؛(8)

قوم نوح بدو گفتند:

تو با ما جدل و گفتگوى بسيار كردى اگر راست مى‏گويى وعده عذابى را كه به ما دادى
عملى كن.

نوح گفت:

اگر خدا بخواهد، آن وعده را به شما مى‏رساند و راه گريزى از آن نخواهيد داشت و پند و
نصيحت من برايتان سودى ندارد و اگر خدا بخواهد، شما را گمراه مى‏سازد. او پروردگار شماست و به سوى او
باز خواهيد گشت.

شكايت به خدا

پس از آن‏كه نوح(ع) از كردار مردم به ستوه آمد، از پيشگاه خدا يارى طلبيد و ازسرپيچى و روگردانى قومش
به نزد او شكوه كرد و عرضه داشت:

پروردگارا، من قوم خود را به ايمان به ذات مقدس تو و تركِ بت‏پرستى
دعوت كردم و در مورد ايمان آوردن آنها پافشارى كردم و درهر مناسبتى در شب و روز، به دعوت آنان
پرداختم، ولى پافشارى من در امر دعوتِ آنها براى پرستش تو، جز سرپيچى و نافرمانى آنها، نتيجه ديگرى
در پى نداشت.

هرگاه آنها را به پرستش تو فرا خواندم تا از گناهانشان درگذرى، انگشت در گوشهاى خود
نهادند تا نداى دعوتم را نشنوند و از اين هم پا فراتر نهاده و با لباسشان ديدگان خود را پوشاندند كه
مرا نبينند. بر سرپيچى خود از رسالت الهى پافشارى كرده و با تكبّر، از پيروى من و پذيرش سخنانم
به‏شدت پرهيز كردند.

«پروردگارا، تو خود مى‏دانى كه من پى در پى و به شيوه‏هاى گوناگون آنان را به پرستش تو دعوت كردم،
گاهى به‏طور آشكار و در ميان جمعشان و گاهى به تنهايى با آنها سخن خود را در ميان گذاشتم و گفتم:

از
پيشگاه پروردگارتان آمرزش بخواهيد و از كفر و گناهان خود توبه كنيد؛ زيرا خداوند توبه بندگانش را
مى‏پذيرد و از گناهان آنها در مى‏گذرد.

خداى متعال پاداش توبه و استغفارشما را خواهدداد و بارانِ
زيادى را بر شما فرو مى‏فرستد تا زمين‏هاى خشكيده شما را سرسبز كند و شما را از نعمت و مال و دارايى
برخوردار مى‏كند و پسرانى به شما ارزانى مى‏دارد كه حامى و پشتيبان شما باشند.

هم‏چنين باغ و
بوستانى به شما عطا مى‏كند تا در رفاه و بى‏نيازى زندگى كنيد و نهرهاى آبى را در اختيارتان قرار
مى‏دهد تا زمين‏هاى خويش را آبيارى كنيد».

قالَ رَبِّ إِنِّى دَعَوْتُ قَوْمِى لَيْلاً وَنَهاراً * فَلَمْ يَزِدْهُمْ دُعائِى إِلّا فِراراً
* وَإِنِّى كُلَّما دَعَوْتُهُمْ لِتَغْفِرَ لَهُمْ جَعَلُوا أَصابِعَهُمْ فِى آذانِهِمْ
وَاسْتَغْشَوْا ثِيابَهُمْ وَأَصَرُّوا وَاسْتَكْبَرُوا اسْتِكْباراً * ثُمَّ إِنِّى
دَعَوْتُهُمْ جِهاراً * ثُمَّ إِنِّى أَعْلَنْتُ لَهُمْ وَأَسْرَرْتُ لَهُمْ إِسْراراً * فَقُلْتُ
اسْتَغْفِرُوا رَبَّكُمْ إِنَّهُ كانَ غَفّاراً * يُرْسِلِ السَّماءَ عَلَيْكُمْ مِدْراراً*
وَيُمْدِدْكُمْ بِأَمْوالٍ وَبَنِينَ وَيَجْعَلْ لَكُمْ جَنّاتٍ وَيَجْعَلْ لَكُمْ أَنْهاراً؛(9)

نوح(ع) عرض كرد:

پروردگارا، من قوم خود را شب و روز دعوت كردم، ولى دعوتم جز بر روگردانى آنها نيفزود و
هر چه آنها را به مغفرت تو فرا خواندم، انگشتان خويش را برگوش‏هايشان گذاشته و ديدگان خود را با
لباس خود پوشاندند و بركفر اصرار ورزيده و راه تكبّر و نخوت در پيش گرفتند.

بعد از آن در آشكار و نهان
با آنها سخن گفتم، و بدان‏ها گفتم:

به نزد خداى خويش توبه كنيد، او خدايى بسيار آمرزنده است، تا
باران رحمتش را بر شما بباراند و شما را با دارايى و دادن فرزند پسر، يارى كرده، باغ‏هاى خرّم و
نهرهاى آب ارزانى بدارد.