لطفا منتظر باشید ...
خوددارى بنى اسرائيل از ورود به سرزمين مقدس
خداوند به موسى فرمان داد تا بنى اسرائيل را به سرزمين مقدس فلسطين برده و در آنجا اسكان دهد. موسى(ع)نعمتهايى را كه خداوند به قوم او ارزانى داشته بود، بدانان ياد آور شد كه خداوند براى هدايت آناناز گمراهى، پيامبران بسيارى برايشان فرستاده و بعد از آنكه در بردگى به سر مىبردند، آنان را آزاد
ساخت و به آنها نعمتهاى فراوانى عطا كرد كه مردم زمان خودشان از آن بىبهره بودند، بنابراين،
وظيفه آنها بود كه در قبال اين نعمتها، خدا را سپاس گفته و دستورات او را با جان و دل پذيرا شوند.قبل از آنكه موسى(ع) از قوم خود بخواهد وارد سرزمين مقدس گردند، پيشقراولانى فرستاد تا از وضعيت
مردم آن سامان برايش كسب خبر كنند، وقتى آنها برگشتند، بدو اطلاع دادند كه مردم آن ديار افرادى
نيرومند و بلند قامت بوده و شهرهاى آنجا بسيار مستحكم است.بنىاسرائيل از اين سخنان بيمناك شده و
دستور موسى را در مبارزه و جنگ امتثال نكردند، بلكه به او گفتند:در اين سرزمين افرادى توانمند وجود
دارد كه ما تحمل برابرى با آنها را نداريم، و تا زمانى كه آنها در آن سرزمين هستند، ما هرگز وارد آنجا
نخواهيم شد و به مجردى كه آنها آنجا را ترك كردند، ما خواسته شما را لبيك گفته و وارد آن سرزمين
خواهيم گشت. خداى متعال فرمود:وَإِذْ قالَ مُوسى لِقَوْمِهِ يا قَوْمِ اذكُرُوا نِعْمَةَ اللَّهِ عَلَيْكُمْ إِذ جَعَلَ
فِيكُمْ أَنبِياءَ وَجَعَلَكُمْ مُلُوكاً وَآتاكُمْ ما لَمْ يُؤْتِ أَحَداً مِنَ العالَمِينَ * يا
قَوْمِ ادْخُلُوا الأَرْضَ المُقَدَّسَةَ التَّىِ كَتَبَ اللَّهُ لَكُمْ وَلا تَرْتَدُّوا عَلى
أَدْبارِكُمْ فَتَنْقَلِبُوا خاسِرِينَ * قالُوا يإ؛ههت) مُوسى إِنَّ فِيها قَوْماً
جَبّارِينَ وَإِنّا لَنْ نَدْخُلَها حَتّى يَخْرُجُوا مِنْها فَإِنْ يَخْرُجُوا مِنْها فَإِنّا
داخِلُونَ؛(10)زمانى كه موسى به قوم خود گفت:اى قوم، نعمتهايى را كه خدا به شما ارزانى داشت بهيادآريد، آنگاه
كه پيامبرانى را برايتان فرستاد و شما را به زمامدارى رساند و آنچه را به هيچ يك از مردم نداده بود،
به شما عنايت فرمود. اى قوم، به سرزمين مقدسى كه خداوند براى شما مقرر فرمود وارد شويد و واپسگرا
نباشيد كه از زيانكاران خواهيد بود.گفتند: اى موسى، در آن سرزمين مقدس، افراد ستمكارى وجود دارد كه
تا آنها از آن ديار بيرون نروند، ما هرگز وارد آن نخواهيم شد. و اگر آنها بيرون رفتند، ما وارد آن
سرزمين مىشويم.
سرگردانى بنى اسرائيل
از آنجايى كه در هر جمعيتى افرادى شايسته و نكوكار وجود دارند، از اين رو، دو تن از مردانى كهخداوند به آنان تقوا عنايت كرده بود، بهپاخاسته و قوم خود را با اين كلمات پند واندرز دارند:شما از
دروازه شهر وارد منازل آنها شويد كه در اين صورت بيم و ترس بهدلهاى آنها راه يافته و شما بر آنان
پيروز خواهيد گشت و اگر واقعاً به خدا ايمان داريد، بر او توكل كنيد، ولى بنىاسرائيل از پند و
نصيحت آنان سر برتافتند و به موسى جملهاى گفتند كه از آن بوى سرزنش و سرپيچى و بيم استشمام مىشد.إذهَبْ أنْتَ وَ ربُّكَ فَقاتِلا إنَّا هاهُنا قاعِدُونَتو و پروردگارت برويد و بجنگيد و ما
اينجا نشستهايم.و بالأخره، فرجام تلاشها و سفر طولانى موسى اين شد كه بنى اسرائيل از ورود به
سرزمين مقدس رو گردان شدند.موسى پس از اين همه تلاش طاقت فرسا و ارشاد قوم خود و تمرّد و نافرمانى هميشگى آنان چه مىتوانست
بكند؟آيا راهى جز شكايت به پيشگاه خداوند داشت كه بگويد:پروردگارا، من جز بر خود و برادرم قدرت و
تسلطى ندارم، با عدالت خويش ميان ما و اين فاسقان داورى فرما، خداوند دعاى او را مستجاب فرمود و به
وى اطلاع داد كه از هم اكنون سرزمين مقدس بر آنان حرام مىگردد و در بيابان و صحراى سينا چهل سال
سرگردان خواهند ماند و نسبت به عملكرد اين افراد كه خارج از فرمان خدايند، اندوهى به خود راه ندهد.خداى متعال فرمود:قالَ رَجُلانِ مِنَ الَّذِينَ يَخافُونَ أَنْعَمَ اللَّهُ عَلَيْهِما ادْخُلُوا عَلَيْهِمُ
البابَ فَإِذا دَخَلْتُمُوهُ فَإِنَّكُمْ غالِبُونَ وَعَلى اللَّهِ فَتَوَكَّلُوا إِنْ
كُنْتُمْ مُؤْمِنِينَ* قالُوا يا مُوسى إِنّا لَنْ نَدْخُلَها أَبَداً ما دامُوا فِيها فَاذهَبْ
أَنْتَ وَرَبُّكَ فَقاتِلا إِنّا ههُنا قاعِدُونَ * قالَ رَبِّ إِنِّى لا أَمْلِكُ إِلّا نَفْسِى
وَأَخِى فَافْرُقْ بَيْنَنا وَبَيْنَ القَوْمِ الفاسِقِينَ * قالَ فَإِنَّها مُحَرَّمَةٌ
عَلَيْهِمْ أَرْبَعِينَ سَنَةً يَتِيهُونَ فِى الأَرضِ فَلا تَأْسَ عَلى القَوْمِ
الفاسِقِينَ؛(11)
