توجه دادن به قدرت الهى - همراه با پیامبران در قرآن نسخه متنی

توجه دادن به قدرت الهى

بعد از آن كه نوح(ع) فايده توبه و سعادت دنيوى حاصل از آن را براى قوم خود بيان فرمود، ايشان را متوجه
قدرت پروردگار ساخت تا شايد ايمان بياورند، از اين رو خطاب به آنان گفت:

«چگونه از بزرگى و عظمت خدا و قدرت او بيمناك نيستيد، در حالى‏كه او شما را در مراحل گوناگون و به
تدريج از نطفه به علقه و سپس مضغه آفريد و آن‏گاه بر اين مضغه استخوان و گوشت پوشاند.»

«ما لَكُمْ
لا تَرْجُونَ لِلَّهِ وَقاراً * وَقَدْ خَلَقَكُمْ أَطْواراً».

پس از آن، نوح(ع) در حالى كه آنها را متوجه قدرت برتر الهى ساخته بود، دعوتِ خويش را پى‏گرفت و چنين
افزود:

«خداوند، ستارگان گردش كننده را آفريد و ماه را به گونه‏اى خلق كرد تا در مدار خويش به حركت در آيد و
شب هنگام، زمين را برايتان روشن سازد و خورشيد را چراغ روشنايى روز مقرر داشت و شما را از زمين رشد و
نمو بخشيد، چه آن‏كه غذايتان را از گياهان حاصل از زمين قرار داد و سرانجام، شما را پس از مرگ و
مدفون شدن، به زمين باز مى‏گرداند و سپس براى حسابرسى روز قيامت شما را برمى‏انگيزاند. گذشته از
اين، زمين را برايتان مهيإ؛ ه‏ه ساخت تا به آسانى بتوانيد روزى خويش را به دست آوريد و به آرزوهاى
خود دست يابيد.»

خداى متعال به اين مسأله چنين اشاره كرده است:

أَلَمْ تَرَوْا كَيْفَ خَلَقَ اللَّهُ سَبْعَ سَمواتٍ طِباقاً * وَجَعَلَ القَمَرَ فِيهِنَّ
نُوراً وَجَعَلَ الشَّمْسَ سِراجاً * وَاللَّهُ أَنْبَتَكُمْ مِنَ الأَرْضِ نَباتاً * ثُمَّ
يُعِيدُكُمْ فِيها وَيُخْرِجُكُمْ إِخْراجاً * وَاللَّهُ جَعَلَ لَكُمُ الأَرْضَ بِساطاً *
لِتَسْلُكُوا مِنْها سُبُلاً فِجاجاً؛(10)

آيا نديده‏ايد، چگونه خداوند آسمان را در هفت طبقه آفريد و ماه را [شب هنگام‏] در آنها روشنايى داد و
خورشيدِ روز را چراغى فروزان مقرر داشت. خداوند شما را از زمين آفريد و سپس بدان باز مى‏گرداند و يك
بار ديگر شما را خارج مى‏سازد، خدا زمين را چون گستره‏اى از نعمت، برايتان قرار داد تا براى تحصيل
روزى بتوانيد راه‏هاى مختلفى در آن بپيماييد.

تهديد شدن نوح(ع)

بر طبق تصريح قرآن، دعوت نوح(ع) تأثير چندانى بر قومش نداشت:

وَما آمَنَ مَعَهُ إِلّا قَلِيلٌ

جز
اندكى بدو ايمان نياوردند.

امّا بيش‏تر مردم از دعوت او سرباز زده، وى را تكذيب و به ديوانگى متهم
كردند و با ايجاد رعب و وحشت و انجام آزار و اذيت، مانع تبليغ رسالتِ آن حضرت شدند.

خداى متعال
مى‏فرمايد:

كَذَّبَتْ قَبْلَهُمْ قَوْمُ نُوحٍ فَكَذَّبُوا عَبْدَنا وَقالُوا مَجْنُونٌ وَازْدُجِرَ؛(11)

پيش از اين نيز قوم نوح بنده ما نوح را تكذيب كرده و گفتند:

او ديوانه است. وى از آنها زجر و ستم فراوان
كشيد.

قوم نوح(ع) هم‏چنين وى را به سنگ‏سار شدن تهديد كردند:

قالُوا لَئِنْ لَمْ تَنْتَهِ يا نُوحُ لَتَكُونَنَّ مِنَ المَرْجُومِينَ؛

گفتند: اى نوح، اگر دست برندارى تو را سنگسار خواهيم كرد.

ولى نوح(ع) از اين تهديدها نهراسيد و با ايمان استوار خود به آنها چنين پاسخ داد:

اى قوم، اگر چه وجود من ميان شما براى تبليغ رسالتِ پروردگارم بر شما سخت‏گران است [بدانيد كه‏] من
با توكل بر خدا، دعوتِ خويش را ادامه خواهم داد. شما نيز با يارى‏گرفتن از همدستانِ خود، كه به
خدايان باطل ايمان آورده‏اند، هركارى مى‏خواهيد درحقّ من انجام دهيد.