شايعه قتل پيامبر(ص) - همراه با پیامبران در قرآن نسخه متنی

خدا وعده خود را به شما عملى ساخت، آن‏گاه كه به فرمان خدا آنها را به هلاكت رسانديد تا اين‏كه سستى
كرده و اختلاف ايجاد كرديد و پس از آن كه به هر چه دوست داشتيد رسيديد نافرمانى نموديد.

برخى از شما
براى دنيا و بعضى براى آخرت كار مى‏كرديد و پس شما را از پيشرفت باز داشت تا شما را بيازمايد و
خداوند از شما گذشت و هم او به مؤمنين داراى لطف و عنايت فراوان است.

چنان كه فرار آنها از صحنه جنگ و غم و اندوهى را كه نصيب آنها شد، توصيف فرموده است:

إِذ تُصْعِدُونَ وَلا تَلْوُونَ عَلى‏ أَحَدٍ وَالرَّسُولُ يَدْعُوكُمْ فِى أُخْراكُمْ
فَأَثابَكُمْ غَمّاً بِغَمٍّ لِكَيْلا تَحْزَنُوا عَلى‏ ما فاتَكُمْ وَلا ما أَصابَكُمْ
وَاللَّهُ خَبِيرٌ بِما تَعْمَلُونَ؛(6)

آن‏گاه كه رو به هزيمت گذاشتيد به نحوى كه توجه به كسى نداشتيد و به پيامبر هم كه شما را به يارى
ديگران مى‏خواند توجه نمى‏كرديد، تا در اثر آن اندوهى بر اندوه شما افزوده شد تا بر آنچه از دست
داديد اندوهناك نگرديد و خداوند به آنچه انجام مى‏دهيد آگاه است.

شايعه قتل پيامبر(ص)

ميان مسلمانان شايع شد كه رسول‏خدا(ص) كشته شده است:

برخى از آنان سلاح بر زمين گذاشتند و بعضى اظهار
داشتند، اى كاش شخصى نزد عبدالله بن اُبىّ مى‏فرستاديم تا از ابوسفيان براى ما امان نامه بگيرد.

انس
بن نضر كه در آنجا حضور داشت، گفت:

خدايا، من از پيشگاه تو از كارهايى كه اينان - يعنى اصحاب پيامبر -
انجام دادند، پوزش مى‏طلبم و بيزارى خود را از كارهايى كه آنها - يعنى كفار مرتكب شدند به نزدت اعلام
مى‏دارم، و سپس كسانى را كه پيرامون خودش بودند مخاطب قرار داد و گفت:

پس از رسول خدا(ص) زندگى را
براى چه مى‏خواهيد؟
به‏پا خيزيد و در راهى كه او كشته شد، شما هم كشته شويد و سپس شمشير كشيده و به
نبرد پرداخت تا كشته شد. پس از پايان كارزار، آثار بيش از هشتاد زخم شمشير و نيزه و تير بر بدن او
هويدا بود.

درباره كسانى كه پس از شنيدن خبر قتل پيامبر، دست از مبارزه و جهاد كشيدند، آيه نازل شد و مسلمان‏ها
را به اين نكته متوجه ساخت كه دين اسلام اين گونه نيست كه تا زمانى پيامبر در قيد حيات باشد، به شخص
وى بستگى داشته باشد، بلكه دينى است كه خواه پيامبر زنده و يا از دنيا رفته باشد، بايد مردم به آن
گردن نهند و در ايمان خود ثابت قدم بوده و از آن دفاع نمايند؛ زيرا اسلام، دعوت و رسالتى شخصى نيست،
بلكه دعوتى است خالص به پرستش خدا و پيروى از دين و آيين او، بنابراين اگر حضرت محمد(ص) از دنيا برود و
يا كشته شود، آيا مسلمانان بايد مرتد شده و به كفر خويش باز گردند؟

اگر بر فرض چنين چيزى هم به‏وجود
آيد، هرگز به خداوند زيانى نمى‏رساند، ولى خداى سبحان كسانى را كه در راه اسلام ثابت قدم مانده و
نعمت‏هاى او را سپاس گفتند، پاداش عنايت مى‏كند:

وَما مُحَمَّدٌ إِلّا رَسُولٌ قَدْ خَلَتْ مِنْ قَبْلِهِ الرُّسُلُ أَفَإِن ماتَ أَوْ قُتِلَ
انْقَلَبْتُمْ عَلى‏ أَعْقابِكُمْ وَمَنْ يَنْقَلِبْ عَلى‏ عَقِبَيْهِ فَلَنْ يَضُرَّ اللَّهَ
شَيْئاً وَسَيَجْزِى اللَّهُ الشّاكِرِينَ؛(7)

محمد(ص) پيامبر خداست و قبل از او پيامبرانى آمده است، اگر او از دنيا رفت و يا كشته شد، شما به دوران
گذشته خود برمى‏گرديد و كسى كه به گذشته خود برگردد به خدا زيانى نمى‏رساند و خداوند سپاسگزاران را
پاداش مى‏دهد.

بازسازى سپاه مسلمين

جانفشانى در راه دفاع از رسول خدا(ص) ازيك سو و شايعه قتل آن حضرت از سوى ديگر سبب شد كه دشمن از
مسلمانان دست برداشته و پراكنده شوند رسول‏اكرم(ص) و رزمندگانى كه با او باقيمانده بودند از كوه
بالا رفته تا به صخره‏اى رسيدند كه برخى از ياران حضرت بدان پناه برده بودند.

نخستين كسى كه پيامبر
را شناخت كعب‏بن مالك بود كه با صداى بلند فرياد زد: اى مسلمانان، مژده باد شما را كه رسول خدا(ص)
زنده است.

مسلمانان از اين خبر شاد گشتند و پس از شايعه قتل پيامبر، با ديدار آن حضرت حزن و اندوهشان
برطرف شد و درباره پيروزى از دست رفته خود به گفتگو پرداختند و از ياران خود كه در اين نبرد به شهادت
رسيده بودند، ياد مى‏كردند.