فصل سوم: صلح حديبيه - همراه با پیامبران در قرآن نسخه متنی

اینجــــا یک کتابخانه دیجیتالی است

با بیش از 100000 منبع الکترونیکی رایگان به زبان فارسی ، عربی و انگلیسی

همراه با پیامبران در قرآن - نسخه متنی

عفیف عبدالفتاح طباره؛ ترجمه: عباس جلالی، حسین خاکساران

| نمايش فراداده ، افزودن یک نقد و بررسی
افزودن به کتابخانه شخصی
ارسال به دوستان
جستجو در متن کتاب
بیشتر
تنظیمات قلم

فونت

اندازه قلم

+ - پیش فرض

حالت نمایش

روز نیمروز شب
جستجو در لغت نامه
بیشتر
لیست موضوعات
توضیحات
افزودن یادداشت جدید

فصل سوم: صلح حديبيه

رسول گرامى اسلام(ص) در كنار مبارزه نظامى خود، مبارزه سياسى ديگرى نيز داشت كه اهميتش كمتر از قبلى
نبود و يكى ازبزرگ ترين موفقيت‏هاى آن حضرت بستن پيمانى بود كه به فتح بزرگ، يعنى فتح مكه انجاميد؛
فتحى كه اسلام به واسطه آن تقويت گشت و جزيرةالعرب زير فرمان آن حضرت در آمد.

فتح مكه با يك عمل سياسى (پيمان صلح حديبيه)، كه رسول خدا(ص) آن را در اوج حكمت و تدبير انجام داد آغاز
گرديد، چرا كه هدف پيامبر(ص) گسترش رسالت الهى اسلام بود، نه جنگ و خونريزى و هر كجا كه ناگزير مى‏شد
به جنگ مى‏پرداخت و آنجا كه مى‏بايست صلح و آشتى برقرار باشد، تن به صلح و آشتى مى‏داد.

اكنون
فشرده‏اى از سيماى صلح حديبيه و آثار آن را ياد آور مى‏شويم:

زيارت مسجدالحرام

مسجدالحرام در مكّه مورد توجّه اعراب در عبادات آنها بود. هر سال در ماه‏هاى حرام براى انجام مراسم
حج بدان‏جا مى‏رفتند و كسى كه داخل مسجد الحرام مى‏شد، داراى مصونيت و امنيت كامل بود، به گونه‏اى
كه اگر كسى در مسجد با سرسخت‏ترين دشمن خود روبه رو مى‏شد، جرأت نداشت شمشير بكشد و يا خونى بريزد،
ولى قريش از آن زمان كه حضرت محمد(ص) و مسلمانان از مكه مهاجرت نمودند، تصميم گرفتند آنها را از زيارت
مسجدالحرام محروم سازند و تنها از ورود آنها جلوگيرى به عمل آورند، نه از ساير اعراب، ومسلمانان به
سبب اينكه از انجام دادن مراسم واجب دينى خود محروم گشته بودند، سخت متأثر و نگران بودند.

شش سال از
هجرت سپرى شد و مسلمانان در آتش شوقِ زيارت مسجدالحرام مى‏سوختند، روزى گردهم آمدند و رسول خدا(ص)
نزد آنان رفت و به آنها اطلاع داد كه وى در عالم رؤيا ديده است كه مسلمانان با امنيت و آرامش وارد
مسجدالحرام خواهند شد و حلق و تقصير مى‏كنند.

از اين رو رسول اكرم(ص) مردم مدينه و اعراب باديه‏نشين
پيرامون اين شهر را براى انجام عمره (زيارت مسجدالحرام) به همراه خود فراخواند و در عين حال بيمناك
بود كه مبادا قريش با او درگير شوند و
يا او را از زيارت مسجدالحرام محروم سازند.

عده زيادى از اعراب از انجام زيارت امتناع ورزيده و
گفتند:

ما گرفتار مال واموال و زندگى خود هستيم، براى ما از خدا طلب آمرزش كن. سبب اصلى امتناع آنها
از اين سفر اين بود كه آنها بر اين باور بودند كه حضرت محمد(ص) و يارانش هرگز از اين سفر خود باز
نخواهند گشت و مشركان همه آنها را به قتل مى‏رسانند.

/ 300