همراه با پیامبران در قرآن نسخه متنی

از ديگر شواهد اين است كه رفتار آن بزرگوار از هرگونه خدشه در ادعاى رسالت، پاك بوده [و بالأخره‏]
كسانى كه بدو ايمان راسخ داشته و دل‏هاى آنان از عشق و محبت و احترام‏او لبريز بود، همان افرادى

بودند كه بيشتر با وى همنشينى كرده بودند و آنان كه جزاندك زمانى از او مفارقت و جدايى حاصل نكردند،
همان سابقين از مهاجر و انصاربودند.

همان‏گونه كه در سيره و رفتار پيامبر(ص) ياد آور شديم، آن حضرت از هرگونه حس دنياطلبى، خالى و بركنار
بود، زمانى كه رحلت فرمود براى خانواده‏اش چيزى از ساختمان واموال و دارايى باقى نگذاشت، بلكه
فرمود:

«ما پيامبران چيزى به ارث باقى نمى‏گذاريم»(8)

و هنگام وفات، زره مبارك وى جهت تأمين هزينه
زندگى خانواده‏اش در گرو فردى يهودى‏بود.

تاريخ گواه است كه هر رهبر و پيشوايى، داراى يك سلسله هوادار و خواص هست كه از صفاتى چون او
برخوردارند و وى را در راه رسيدن به هدف و آرمانش يارى رسانده و غنايم را ميان خود تقسيم مى‏كنند، در
حالى كه نزديك‏ترين ياران محمد(ص) و همسران او الگوى زهد و پارسايى و بى‏رغبت به دنيا بوده و بيشتر
به عبادت خدا مى‏پرداختند،آيا دليلى قوى‏تر از اين بر صدق و حقّانيّت نبوّت آن حضرت مى‏توان
يافت؟!

1- انفال (8) آيه 15.

2- انفال (8) آيات 45 - 47.

3- همان، آيه 66.

4- انفال (8) آيه 9.

5- انفال (8) آيه 17.

6- گرچه در زمان نگارش اين كتاب، از ديدگاه مؤلف، تنها جانفشانى مردم ويتنام مطرح بوده و فقط آن را
سراغ داشته است، ولى واقعيت اين است كه برجسته‏ترين سمبل جانفشانى و ايثار را در انقلاب شكوهمند
اسلامى ايران و هشت سال دفاع مقدس مى‏توان يافت كه بر جهانيان نيز پوشيده نيست. «ج».

7- ماجراى حضور پيامبر نزد ورقة بن نوفل مسيحى و پيشگويى وى در مورد پيامبرى رسول خدا(ص)، از جمله
اسرائيلياتى است كه ساحت مقدس نبىّ اكرم منزّه از آن است. مجمع البيان، ج‏1، ص‏384. «ج».

8- راوى اين حديث ساختگى تنها ابوبكر است كه طبق نقل تاريخ نگاران، آن را براى توجيه غصب حقوق دخت
پيامبر، از جمله فدك تكرار مى‏كرد براى تفصيل بيشتر ر. ك. سنن ترمذى، ج‏7، ص‏109 و 111؛ مسند احمد، ج‏1،
ص‏10، ح‏60؛ طبقات ابن سعد، ج‏2، ص‏316 و ج‏5، ص‏77؛ تاريخ ابن كثير، ج‏5، ص‏286 و شرح نهج‏البلاغه،
ابن ابى‏الحديد، ج‏4، ص‏82 و85. «ج».