لطفا منتظر باشید ...
باب چهارم: هود، صالح(ع)
مقدّمه
همه تاريخ نويسان، اعراب را از جنبه قدمتِ تاريخى به سه طبقه تقسيم كردهاند:عرب بائده، عاربه،مستعربه.عرب بائده اقوام بسيار زيادى بودند از جمله عاد و ثمود. ولى قوم «عاد» از نسل «عاد بن عوص بن
ارم» بود؛ قوم ثمود از نسل «ثمود بن جاثر بنِ ارم» و «ارم» پسر سام بن نوح [نوه پسرى نوح] محسوب
مىشوند به دليل اينكه آنها منقرض گشته و به هلاكت رسيدهاند و كسى از آنان باقى نمانده، آنها را
بائده ناميدهاند، همان گونه كه «عاد و ثمود» را عاربه گفتهاند، چون به خُلق و خوى اعراب درآمدند.مورخان، قوم عاد را دو طبقه دانستهاند:عاد اوّل و عاد دوم. عاد نخست، از حيث نيرو و قدرت، از
بزرگترين امتها به شمار آمده و از طوايفى افزون بر هزار قبيله تشكيل يافتهبود. قرآن به ماجراى
آنها اينگونه اشاره مىكند:وَأَنَّهُ أَهْلَكَ عادَاً الأُولى * وَثَمُودَاْ فَما أَبْقى؛(1)خداوند، عاد اوّل را هلاك ساخت و از ثمود كسى را باقى نگذاشت.خداى سبحان، براى قوم عاد پيامبرى از خودشان برانگيخت به نام «هود» كه از جنبه نسب به «عبدالله بن
رباح بن خلود بن عاد بن عوص بن ارم» مىرسيد و خلود، نام يكى از قبايل عاد بود كه برخى از تاريخ
نگاران آنها را يازده قبيله دانستهاند.همچنان كه خداوند، حضرت «صالح(ع)» را از ميان قوم ثمود برانگيخت كه از نسل «صالح بن عبيد بن اسف بن
ماسخ بنِ عبيد بن خادر بنِ ثمود بن جاثر بن ارم» است.
1- نجم، (53) آيات 50 - 51.
