همراه با پیامبران در قرآن نسخه متنی

و نيز مى‏فرمايد:

واسْتَغْفِرُوا رَبَّكُمً إِنَّهُ قَرِيبٌ مُجِيبٌ؛

(استغفار و آمرزش خواهى، وسيله مستجاب شدن دعا است).

حرمت گناهان بدين سبب است كه به جسم و عقل و نظام اجتماعى زيان وارد مى‏سازد و اگر پافشارى برگناه
صورت گيرد، زيان آن به مراتب بيشتر خواهد بود.

بنابراين، اگر شخصى گناهكار در مورد گناهان گذشته خود
از خدا طلب آمرزش كند و از كرده‏هاى خود پشيمان شود، از فساد و تباهى جامعه جلوگيرى كرده و آن را محو
مى‏سازد و بدين سان مصلحت فرد و جامعه بر آن مترتب مى‏گردد.

اين سنت الهى ميان مردم است و كسى كه تاريخ دولت‏ها و سبب سقوط و فروپاشى آنها را مورد بررسى قرار
دهد، به خوبى برايش روشن است كه خداوند دولت‏هايى را كه بر ستم و فساد و تباهى پافشارى و تأكيد
داشتند، در دنيا به وسيله ضعف و ناتوانى و پراكندگى مردم و تخريب و ويرانى، سرنگون ساخت.

قدرت و شوكت
آنها از بين رفت و صفوف آنها دستخوش تفرقه و پراكندگى گشت و كسانى كه چشم طمع به آنها دوخته بودند، بر
آنان مسلط گرديدند و طعم خوارى و ذلت را به آنها چشاندند.

1- كلمه «فارهين» كه به صورت اسم فاعل بيان شده، آن گونه كه در كتب لغت آمده، اعجاز معنوى است؛ زيرا
معناى فعل با تفاوت بابِ مربوط به آن، متفاوت مى‏شود؛ مثلاً فَرُهَ از باب كَرُمَ، يعنى مهارت و
هوشيارى و از باب فَرِحَ به معناى لهو و خوشگذرانى است و اين كلمه به صورت اسم فاعل بر هر دو معنا
دلالت دارد.

2- سفهاء؛ يعنى كسانى كه اموال خود را در راه‏هاى غير صحيح اسراف مى‏كنند، يا به جهت فساد اخلاقى كه
دارند و يا در اثر نادانى و يا عدم مديريت.

3- منظور از كلمه «قياماً» اين است كه خداوند اين اموال را براى اين قرار داد كه شما زندگى و مصالح
دنيوى خويش را بر آن مبتنى سازيد.

4- هود(11) آيه 59.

5- فصلت(41) آيات 15 - 16.

6- هود(11) آيه 52.