در اشعارى منسوب به على (عليه السلام ) مى خوانيم كه فرمود:
شيئان لو بكت الدماء عليهما لم يبلغ المعشار من حقيهما فقد الشباب و فرقة الاحباب
عيناى حتى توذنا بذهاب فقد الشباب و فرقة الاحباب فقد الشباب و فرقة الاحباب
اگر چشم هاى من براى دو چيز تا آنجا اشك بريزند كه تا نزديك به نابودى برسند يك دهم حق آن دو را اداء نكرده ام آن دو عبارتند از: از دست دادن جوانى و فراق و جدايى از احباب و دوستان (938) سعدى در اشعارش مى گويد:
جوانا ره طاعت امروز گير به غفلت بدادم ز دست آب پاك مكن عمر ضايع به افسوس و حيف كه فرصت عزيز است و الوقت ضيف
كه فردا جوانى نيايد زپير چه چاره كنون جز تيمم به خاك كه فرصت عزيز است و الوقت ضيف كه فرصت عزيز است و الوقت ضيف
و در شعرى ديگر على (عليه السلام ) مى فرمايد:بر جوانى ام كه از دست رفته گريانم ، اى كاش ، جوانيم باز مى گشت ، و اگر جوانى به فروش مى رسيد به فروشنده آن هر چه مى خواست مى پرداختم ، جوانى وقتى در مسير رفتن قرار گرفت ، جستن و يا برگرداندن آن ميسر نيست .(939)
781- حالت على (ع ) در نماز
نقل شده است هنگامى كه اميرمؤ منان (عليه السلام ) داخل نماز مى شد، انه كان اذا دخل الصلاة كان كانه بناء ثابت او عمود قائم لا يتحرك ... همچون بنايى ثابت و استوار و بدون تحرك بود. و يا چون عمود ايستاده بود كه هيچ گونه تحركى نداشت . و بسا ركوع و سجودش طولانى مى شد و بدن مباركش از بس بى حركت بود كه گاهى مرغى بر پشت مبارك حضرتش مى نشست و هيچ كس به جز على ابن ابيطالب (عليه السلام ) و امام چهارم حضرت على بن حسين (عليه السلام ) طاقت نداشت مانند رسول خدا صلى الله عليه و آله و سلم نماز بخواند.(940)
782- فريب ركوع و سجده كسى را نخوريد
در وصاياى حكيمانه حضرت امير (عليه السلام ) به كميل بن زياد آمد:يا كميل ! لا تغتر باقوام يصلون فيطيلون ، و يصرمون فيدا و مون ما و يتصدقون قيحسبون انهم موفقون ...اى كميل ! به اقوامى كه نماز طولانى مى گذارند و مدام روزه مى گيرند و اهل صدقه هستند و گمان مى برند كه آدمهاى موفقى هستند، فريب نخور و شيفته آنان مباش .(زيرا ممكن است كه به اين اوصاف عادت كرده باشند يا بخواهند عمدا مردم را فريب دهند.) يا كميل ! اقسم بالله لسمعت رسول الله صلى الله عليه و آله و سلم يقول : ان الشيطان اذا حمل قوما على الفواحش مثل الزنا و شرب الخمر و الريا...اى كميل ! سوگند به خدا از پيامبر خدا صلى الله عليه و آله و سلم شنيدم كه مى فرمود: شيطان وقتى قومى را دعوت به فواحش و فجايع مثل زنا و شراب خوارى و ريا و سمعه و آنچه شبيه اين گناهان است مى نمايد، عبادات شديد و زيادى را با طول ركوع و سجود و خضوع و خشوع پيش آنان محبوب مى گرداند. وقتى خوب آنها را به دام انداخت آنگاه آنان را دعوت به ولايت و دوستى پيشوايان جور و ستم مى نمايد پيشوايانى كه انسانها را به آتش دعوت مى كنند و در قيامت يارى نخواهد شد و كسى به دادشان نخواهد رسيد.(941)
لطفا منتظر باشید ...
