973- پيشگويى تاريخى امام على (ع ) در حمله هلاكوخانمغول به بغداد - 1001 داستان از زندگانی امام علی (علیه السلام) نسخه متنی

(عليه السلام ) جواب مى داد:

اميرالمؤ منين (عليه السلام ) فرمود: اى پسر معنى رشد و صلاح چيست ؟ حسن (عليه السلام ) عرض كرد: بديها را با نيكى از ميان برداشتن .

پرسيد شرف چيست ؟ جواب داد خويشاوندان را در سايه خود نگاه داشتن و از خطايشان گذشتن .

گفت مروت چيست ؟ جواب داد عفاف نفس و اعطاى سائل سوال كرد دقت چيست ؟ فرمود در اندك و بسيار و كوچك و بزرگ با احتياط نگريستن .

پرسيد: فرومايگى چيست ؟ گفت : راحت خود و رنج كسان خود خواستن پرسيد: كرم چيست ؟ در همه حال خواه در توانگرى خواه در درويشى ، بخشيدن .

پرسيد: بخل چيست ؟ جواب داد: شرف خويش در سرمايه جستن .

پرسيد: برادرى چيست ؟ جواب داد: برابرى در همه حال چه در تنگدستى و چه در آسايش .

پرسيد: ترس چيست ؟ گفت : بر دوست حمله كردن و از دشمن گريختن .

پرسيد: غنيمت چيست ؟ جواب داد: غنيمت رغبت به تقوا و پرهيزگارى است .

پرسيد: بردبارى چيست ؟ گفت : خويشتن را نگاه داشتن و خشم خود را فرو خوردن .

پرسيد: بى نيازى چيست ؟ گفت بر قسمت خويش قناعت كردن .

پرسيد: گدايى چيست ؟ گفت : هوس پرستى .

سؤ ال كرد: مناعت چيست ؟ فرمود حرمت خويش نگهداشتن .

سؤ ال كرد: ذلت چيست ؟ جواب داد: در برابر حوادث جزع كردن .

سؤ ال كرد: حماقت چيست ؟ فرمود: در محافل با ريش خود بازى كردن .

گفت : جراءت چيست ؟ جواب داد: بى ترس و هراس به پيكار حريف رفتن .

پرسيد: رنج بيهوده چيست ؟ گفت : بيهوده سخن گفتن .

پرسيد: عظمت چيست ؟ فرمود: در عين تنگدستى بخشيدن و در عين قدرت بخشودن .

سؤ ال كرد: عقل چيست ؟ جواب داد: شنيده ها را به خاطر سپردن .

سؤ ال كرد: جهل چيست ؟ جواب داد: پيشواى خود را كوچك شمردن و سر از فرمانش برتافتن .

پرسيد: روشنايى چيست ؟ نيكى را بكار بستن و از بدى دورى جستن .

پرسيد: احتياط چيست ؟ گفت : با زير دستان مدارا كردن .

سؤ ال كرد: غفلت چيست ؟ جواب داد: مسجد را ترك گفتن و در پى فرومايگان دنيا به دست دويدن .

پرسيد: سفاهت چيست ؟ گفت : فرومايگى .

سؤ ال كرد: حرمان چيست ؟ جواب داد: بخت سفيد را با دست خود سياه كردن .

سؤ ال كرد: سيد كيست ؟ گفت : آن كس كه عشيره و قبيله خود را زخم زبان و نيششان ايمن بدارد.

973- پيشگويى تاريخى امام على (ع ) در حمله هلاكوخانمغول به بغداد

علامه حلى از پدرش سديدالدين يوسف بن المطهر نقل مى نمايد: علت محفوظ بودن شهرهاى كوفه و حله و كربلا و نجف اشراف از قتل عام و خرابى لشكر هلاكوخان مغول اين بود كه وقتى هلاكوخان با لشكر خود به خارج شهر بغداد رسيد اكثر مردم حله از ترس خانه هاى خود را ترك و به اطراف فرار كردند. ليكن پدر من و سيدبن طاووس و ابى العزا هر سه از نوابغ علمى شيعه هستند، تصميم گرفتند به هلاكوخان نامه اى بنويسند و صريحا تسليم بودن خود را اظهار كنند. نامه را نوشته و فرستادند چون نامه در بيرون شهر بغداد در وقتى كه محاصره بود رسيد، فورا فرمان داد در جواب نامه بنويسيد: شما سه نفر كه بزرگ شهر حله هستيد و مردم در اختيار شما مى باشند به نزد من آييد. آنگاه پاسخ را به وسيله دو نفر از سپاهيان خود فرستاد، چون نامه رسيد سيد بن طاووس و ابن ابى العز اطلاع بر مضامين آن يافتند حاضر نشدند پيش وى بروند. لذا پدرم گفت : من حاضرم و تنها با آن دو ماءمور در حال كه كتابى همراه داشت نزد هلاكو رهسپار شد. پادشاه مغول با حال شگفت گفت شما چطور جراءت نموديد به اينجا بياييد و بنوشتن چنين نامه اى در حالى كه شهر بغداد فتح نشده و چگونگى وضع مملكت و وظيفه شما معلوم نگرديده ؟