روزى زينب عليهاالسلام و حضرت عباس (عليه السلام ) در كنار پدر نشسته بودند. على (عليه السلام ) به ابوالفضل العباس (عليه السلام ) فرمود: بگو يك . عباس گفت : يك . پدر گفت : بگو دو قل اثنان ، و اين خود اشاره به يك لطيفه توحيدى است يعنى موحدين هرگز به شرك و دو پرستى نمى گرايند.على (عليه السلام ) چشمان پسر خود را بوسيد سپس زينب را نيز نوازش كرد. زينب عليهاالسلام پرسيد:بابا جان ما را دوست دارى ؟ پدر گفت : آرى دخترم ، فرزندان من ، شما جگر گوشه هاى من هستيد. زينب گفت :پدر دو نوع محبت ، يكى محبت خداوند و ديگر دوستى فرزند در قلب مؤ من يك جا جمع نمى شود. احساس شما نسبت به ما شفقت و مهربانى است . و نسبت به خداوند محبت خالص است يا ابتاه ، حبان لا يجتمعان فى قلب المؤ من ، حب الله و حب الاولاد و ان كان لابد فالشفقة لنا و الحب لله خالصا.(1058)
888- جواب سلام
امام باقر (عليه السلام ) فرمود: اميرالمؤ منين (عليه السلام ) از كنار عده اى عبور مى كرد به آنها سلام كرد و آنها در پاسخ او گفتند: عليك السلام و رحمة الله و بركاته و مغفرته و رضوانه حضرت به آنها فرمود:شما در جواب سلام ما بيش از آنچه كه ملائكه در جواب پدرمان ابراهيم (عليه السلام ) گفتند، نگوئيد.ملائكه گفتند: رحمة الله و بركاته عليكم اهل البيت (1059)
889- دنيا و على بن ابيطالب (ع )
على (عليه السلام ) فرمود: در باغ فدك كه به فاطمه عليهاالسلام رسيده بود در بعضى مزارع آن به كار مشغول بودم . ناگاه زنى را ديدم در نهايت جمال و غايت دلربائى و او را تشبيه به بثينه نمود (او زنى بود كه در جمال ضرب المثل عرب بوده است ) آن زن به من گفت : اى پسر ابوطالب مرا همسر خود كن تا خزينه ها زمين را به تو بنمايم تا داراى ملك شوى و پس از خودت فرزندانت نيز بهره مند و ملك دار شوند به او گفتم تو كيستى تا از خانواده ات خواستگارى كنم . گفت : منم دنيا. على (عليه السلام ) فرمود باز گرد و شوهر ديگر بجوى .آنگاه حضرت مشغول كار خود گشت ، اشعارى به اين مضمون فرمود:به حقيقت بى بهره شده هر كه دنياى فرومايه او را فريفت ، و دنيا اگر فريبد قرنها سود دهنده نيست ، دنيا آمد ما را برزى عزيز بثينه و آرايش او در مثل آن شيوه ها بود، گفتم او را غير مرا بفريب زيرا من
لطفا منتظر باشید ...
