اصبغ بن نباته مى گويد: اميرالمؤ منين على (عليه السلام ) در سجودش به خداوند بارى تعالى عرض مى كرد:( انا جيك يا سيدى كما يناجى العبد الذليل مولاه و اطلب اليك طلب من يعلم انك تعطى و لا ينقص مما عندك شى و استغفرك استغفار من يعلم انه لا يغفر الذنوب الا انت و اتوكل عليك ، توكل من يعلم انك على كل شى قدير؛ يعنى : اى آقايم با تو راز و نياز مى كنم ، بنده اى ذليل با مولاى خود راز خود خود مى گويد، و از تو مى خواهد مثل كسى كه مى داند تو عطا مى كنى و از آنچه نزد تو است كم نيايد، و از تو آمرزش مى جويم ، مانند كسى جز تو گناه را نيامرزد و به تو توكل دارم مانند كسى كه مى داند تو بر همه چيز توانايى )(1180)
995- القاء عزت نفس به فقير و قدر دانى از مردم
روزى مردم نزد اميرالمؤ منين (عليه السلام ) آمد عرض كرد: يا اباالحسن ! من نيازمندى حضرت فرمود: نيازت را بر روى زمين بنويس ، او نوشت من فقيرم ؛ على (عليه السلام ) به قنبر فرمود: اى قنبر دو جامه به او بده و آن مرد به سرودن اشعارى در وصف على (عليه السلام ) پرداخت على (عليه السلام ) به قنبر فرمود: صد دينار طلا به او بدهند، عرض كردند يا على ! او را توانگر ساختى ، حضرت فرمود: من از رسول خدا صلى الله عليه و آله و سلم شنيدم كه مى فرمود: از مردم قدردانى كنيد: سپس على (عليه السلام ) فرمود: (من از مردمى در تعجب و شگفتم كه با پول خود بنده ها و كنيزانى مى خرند امام مردم را (فقيران ) با احسان خود نمى خرند)(1181).
996- مفسر قرآن
غزالى نقل مى كند كه اميرالمؤ منين (عليه السلام ) فرمود: اگر خداوند و پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله و سلم مرا اذن و اجازه دهند به اندازه بار چهل شتر الف سوره فاتح الكتاب را شرح مى نمايم . سپس مى گويد: و هذه الكثرة ص السعة و الافتتاح فى العلم لا يكون الا يكون الا لدنيا سماويا الهيا.(1182) يعنى : اين وسعت مطالب و گشودن باب علم نيست مگر علمى الهى و آسمانى و باطنى و خدادادى (اين علم اكتسابى نيست خدادادى است )... لذا در جايى ديگر حضرتش مى فرمايد:سلونى عن القرآن اخبركم عن آياته فمن نزلت و اين نزلت يعنى ؛ راجع به قرآن از من بپرسيد هر آينه شما را آگاه مى كنم كه آيات آن درباره چه كسى و در كجا نازل شده است .اميرالمؤ منين على (عليه السلام ) در جواب سؤ ال رهبانى از وجه الله فرموده است : فهذا الوجود كله وجه الله ، ثم قراء:فاينما تو لو فثم وجه الله .(1183) پس اين وجود همه وجه الله است سپس آيه شريف را قرائت كرد: پس به هر طرف كه رو كنى همان سمت خداست .
997- سفارش به امام حسن (ع )
روزى دو كودك خطى را نوشته سپس خدمت امام حسن (عليه السلام ) آوردند و او را حكم خود قرار دادند تا آن حضرت قضاوت كند كه كدام خط نيكوتر است در آن هنگام على (عليه السلام ) چشم به وى دوخت و فرمود:يا بنى انظر كيف تحكم فان هذا حكم و الله سالم عنه يوم القيامة ؛ يعنى : اى پسرم ! دقت كن چگونه قضاوت مى كنى ؟ بى گمان اين يك قضاوت است خداوند روز قيامت از آن ، تو را مورد سؤ ال قرار خواهد داد.(1184)
998- توبه نصوح
على (عليه السلام ) مى فرمايد ترك الذنب اهون من طلب التوبة ؛ يعنى گناه نكردن آسان تر از توبه است ؛ عرض شد يا اباالحسن توبه نصوح كدام است و چگونه ؟ حضرت فرمود: پشيمانى با دل و طلب آمرزش با زبان و تصميم نداشتن بر انجام گناه .(1185)
لطفا منتظر باشید ...
