سالك با حسن خلق هميشه در عروج و صعود الى الله است - مبانی نظری تزکیه جلد 1

اینجــــا یک کتابخانه دیجیتالی است

با بیش از 100000 منبع الکترونیکی رایگان به زبان فارسی ، عربی و انگلیسی

مبانی نظری تزکیه - جلد 1

محمد شجاعی

| نمايش فراداده ، افزودن یک نقد و بررسی
افزودن به کتابخانه شخصی
ارسال به دوستان
جستجو در متن کتاب
بیشتر
تنظیمات قلم

فونت

اندازه قلم

+ - پیش فرض

حالت نمایش

روز نیمروز شب
جستجو در لغت نامه
بیشتر
لیست موضوعات
توضیحات
افزودن یادداشت جدید

به سوى او نمى‏شود. و همين امر در قيامت كه روز ظهور بواطن است، به تناسب احكام و سنن آن روز به ظهور مى‏رسد؛ يوم تبلى السرائر. (دقت شود).


سالك با حسن خلق هميشه در عروج و صعود الى الله است

سالك صادق، و طالب ذاكر، با حسن خلق در حال صعود و عروج به سوى حضرت مقصود است، همانند عروج و صعود كسى كه روزها روزه مى‏گيرد و شبها به عبادت و تهجد مى‏پردازد، و شب و روز در ذكر و طلب آ و در سعى و مجاهدت است.

امام صادق سلام الله عليه فرمود: «قال رسول الله صلى الله عليه و آله: ان صاحب الخلق الحسن له مثل أجر الصائم القائم»(اصول كافى، ج 2، كتاب الايمان و الكفر، باب حسن الخلق)يعنى «رسول اكرم صلى الله عليه و آله فرمود: براى صاحب حسن خلق است ثوابى مثل أجر و ثواب شخصى كه روزها روزه مى‏گيرد و شبها به عبادت قيام مى‏كند».


حسن خلق، خطاهاى سالك را ذوب مى‏كند

اين نيز يكى ديگر از امور مهم براى سالك است. چه نعمتى بزرگتر از اين براى يك سالك دردمند كه در سفر بسيار بزرگ و طولانى كه آغاز نموده است پاى قصورات او به ميان نيايد و خطاهاى او در اين بين مطرح نشود؟! زيرا كه او بى قصور وخطا نيست، و قصورها وخطاهايش هم كم نيست. اگر پاى آنها به ميان آيد، و محاسبه مقام ربوبى در خصوص آنها به كار افتد، مسلماً راه به جايى نخواهد برد. و اما اگر قصورات وخطاها به ميان نيايد، جاى اميد است كه راهى به سوى حضرت مقصود يابد، و مشمول نظر او گردد، و بالاخره در اين سفر موفق باشد. و حسن خلق، چنين اثرى دارد و موجب اين مى‏شود كه در باطن امر قصورات و خطاها ذوب شود و از ميان برخيزد.

امام صادق سلام الله عليه فرمود: «ان الخلق الحسن يميث الخطيئة كما تميث الشمس الجليد»(اصول كافى، ج 2، كتاب الايمان و الكفر، باب حسن الخلق) يعنى «حسن خلق، خطاها را ذوب مى‏كند، آنچنان كه آفتاب يخ را ذوب مى‏نمايد».


توبه از عُجب

از جمله رذايل اوصاف واخلاق، مسئله عجب است كه سالك در توبه از آن نيز از همان اول امر بايد جديت كامل داشته باشد و از آن سخت اجتناب كند. اين رذيله از رذايل بسيار خطرناك براى سالك است از طرفى صور و اطوار آن به تناسب منازل مختلف سلوك بسيار زياد است ،و از طرفى توبه از آن و نجات يافتن از صور و اشكال گوناگون آن، مخصوصاً ازمراحل دقيق و عيمق آن بسيار سخت است.

براى صاحبان بصيرت اين حقيقت روشن است كه اين رذيله در اصل از مسئله «شرك» يعنى «شرك خفى»نشأت مى‏گيرد كه اكثر صاحبان ايمان در مراتب مختلف گرفتار آن مى‏باشند. زيرا «عجب» عبارت از اين است كه انسان خود را صاحب كمال يا كمالاتى ببيند، و آثار و كمالات را از خود بداند، و از خود بلحاظ داشتن كمال راضى باشد، و به خود و به كمال خود ببالد

/ 490