لطفا منتظر باشید ...
اميد تفضل
توجه به اين معنا هم لازم است كه بايد اميدوار بود، و يأس و ترديد، و سوء ظن را كنار گذاشت، كه اينها همه موانع راه است. جناب او تفضل نموده، بنده نوازى كرده، و به جوار خود دعوت فرموده است.مگر نمىخوانى كه فرمودهاست:«و اذا سئلك عبادى عنى فانى قريب أجيب دعوة الداع اذا دعان...» [1] در لحن بيان، تركيب كلام، و تعبيرات و اشارات اين كريمه مباركه هر چه مىتوانى دقت كن. ببين چه مىفرمايد، و چگونه مىفرمايد، و چه اشارتها براى دردمندان دارد؟ و بخوان اين آيه شريفه را كه مىفرمايد:«... فاستغفر وه ثم تو بوا اليه ان ربى قريب مجيب» [2] يعنى «... پس، از او طلب مغفرت كنيد، سپس به سوى او برگرديد، كه پروردگار من نزديك است و اجابت كننده».در لحن آيه خوب دقت كن، و اشارتهاى آن را درياب.در هر دو مورد، علاوه براينكه نزديك بودن حضرت حق گوشزد شده است، به اجابت بندگان دردمند، و طالبان صادق، به صورت بسيار لطيف و اميدوار كنندهاى اشاره رفته است.هر دو آيه مىگويد، جناب او را بسيار نزديك و با خود بدانيد كه بسيار نزديك است و با شماست، و درد دل خويش را با اميد به فضل او با او در ميان بگذاريد و نااميدى به خود راه ندهيد كه او اجابت كننده است.[1]. سوره بقره، آيه 186.[2]. سوره هود، آيه 61.
