لطفا منتظر باشید ...
سوز و گريه، و لذت و ابتهاج جذبات
از رسول اكرم صلى الله عليه و آله نقل شده است كه فرمود:«انا لله يحب كل قلب حزين». [1] يعنى: «خداى متعال هر دل محزون را دوست مىدارد».دوست داشتن جناب او به معنى جذب بنده به سوى خود است. در نتيجه، معنى حديث اين مىشود كه دل بنده در حال سوزوگريه، در آن سوى پرده مجذوب به سوى اوست،و در حال جذبه و در لذت و ابتهاج مخصوص آن است.از امام باقر سلام الله عليه هم نقل گرديده است كه فرمود:«ما من قطرة أحب الى الله عزوجل من قطرة دموع فى سواد الليل مخافة من الله لايراد بها غيره». [2] يعنى: «هيچ قطرهاى نيست كه نزد خداى عزوجل محبوبتر باشد از قطره اشك در ظلمت شب كه از خوف خدا باشد، و غير از جانب او منظورى نباشد».و اين بدان معنى است كه بنده در حال سوز وگريه در دل شب، آنجا كه از خوف خداى متعال اشك مىريزد، محبوب جناب اوست، يعنى در پشت پرده مجذوب به سوى اوست،و در لذت و ابتهاج جذبات ربوبى.پشت پرده جذبههاى ربوبى است كه على الاتصال سالك را مجذوب مىكند، و همين جذبههاست كه در اين سو به شكل سوز و اشك به ظهور مىرسد.اين طرف، غم و پريشانى دل، و اشك ديدههاست، و آن طرف، جذبهها، يعنى شادى دل، ابتهاج شراب طهور، و لذت شهود، و آنچه در تصور نگنجد!!. چه سرى، چه معمايى، و چه معاملهاى؟!.[1]. بحار، ط ج، ج 73، ص 157.[2]. اصول كافى، ج 2، كتاب الدعاء، باب البكاء.
