امر دهم - مبانی نظری تزکیه جلد 1

و التزام به ولايت صاحبان ولايت مطلقه از سوى ديگر، راه ديگرى وجود ندارد، و هر كدام از اين دو نباشد، راه به جايى نتوان برد.

اينها با كمى تأمل مى‏توانند بفهمند كه نمى‏شود حضرات معصومين از كسى كه خداى متعال از او راضى نيست راضى باشند، و نمى‏شود كسى را كه خدا دوست ندارد دوست بدارند، و اين هم واضح است كه خداوند از كسى كه قيد طاعت و عبوديت او را به گردن نمى‏نهد، و راه عصيان و مخالفت در پيش مى‏گيرد، و اوامر و نواهى او را امتثال نمى‏كند، و با جناب او به مقام مخالفت بر مى‏آيد راضى نيست و او را دوست ندارد.

به سخن اصلى خود بر مى‏گرديم و بر آن تأكيد كنيم، و آن اينكه:

سالك بايد به عرض طاعت و تبعيت، تجديد عهد و بيعت، و اظهار مودت و محبت نسبت به همه حضرات معصومين صلوات الله عليهم اجمعين، و توسل به آنان، و استشفاع از آنان مداومت كند، و در تحصيل رضا و خشنودى، و توجه و نظر خاص آنان بكوشد. بسا كه با به دست وردن رضايت و تحصيل نظر آنان، چنان از عنايات خاصه ربوبى برخوردار گردد كه با مجاهدتهاى طولانى هم از آن عنايات برخوردار نمى‏شد. و بسا كه با توسل خوب و با استشفاع خوب بتواند توجه كارساز آنان را به دست بياورد، و مشمول الطافى از پروردگار متعال باشد كه مشكلها را حل مى‏كند، و راه را به روى او مى‏گشايد، و آن مى‏شود كه در وصف نمى‏آيد.

تذكر :

در مقام توسل به معصومين و استشفاع از آنان، از زيارات مخصوصه، يا از توسلات و زيارات جامعه كه وارد شده است استفاده كند. و الله هو الهادى.

امر دهم

امر دهم، مداومت بر روزه سه روز از هر ماه است، به اين ترتيب، اولين پنجشنبه ماه، چهارشنبه وسط ماه، يعنى اولين چهارشنبه بعد از دهم ماه، و آخرين پنجشنبه ماه.

اين سه روز را روزه مى‏گيرد، مگر اينكه محذورى داشته و معذور باشد. اگر به طور كلى معذور باشد و نتواند روزه بگيرد، براى هر روزى يك «مد طعام» به فقرا بدهد، و اگر به كلى معذور نباشد و عذر موقت داشته باشد، يعنى در اين ايام مريض يا در مسافرت باشد، بعداً قضاى آنها را بجا بياورد. و نيز، اگر در روزهاى گرم و طولانى تابستان نمى‏تواند يا بسيار سخت است روزه بگيرد، حساب آنها را به ياد داشته باشد و در روزهاى ديگر سال، مانند ايام زمستان قضا كند.

جانب حضرت معبودرا در اين امر مهم مراقبت كند، كه اين امر براى طالب صادق در مقام مجاهدت، نشان صدق طلب، و نشان انقطاع و دل دادن به جناب اوست، و او خود اين امر، يعنى روزه را وسيله قرب قرار داده، و آن را طريق به جوار خود ارائه فرموده و گفته است: «الصوم لى و أنا أجزى به».

(دفتر پنجم مثنوى)

اسرار و بركات اصل روزه، و اسرار و بركات نهفته در روزه سه روز از هر ماه، يعنى روزهاى پنجشنبه اول، چهارشنبه وسط، و پنجشنبه آخرماه، چيزى نيست كه عقل و فكر ما آنچنان كه هست به آنها برسد، و اگر گوشه‏هايى هم به اهل آن مكشوف گردد، گفتنى نمى‏باشد، و در تصوير و تصور ذهنى نمى‏گنجد، و به گفته و نوشته نمى‏آيد.

با اين وصف، و در حدى كه عقل و فكر مى‏كشد، دقت و تأمل در ماهيت روزه، و تفكر در معنى و حقيقت آن، هر كس را به سهم خود و به اندازه‏اى كه از جان عبوديت و سر آن با خبر است، به حقايق دقيقى هدايت مى‏كند.

روزه با آن خصوصيات و شرايطى كه تشريع گرديده و در آيات و روايات بيان شده است، عين انقطاع است، و انقطاع، جان عبوديت و حقيقت آن است، و سر آن همه در آن.

در ضيافت حضرت معبود