اين هم يكى از تبعات هلاكت آور و خسران بار جهل و غفلت است كه ارباب غفلت به علو ساحت قدس حق و علو ساحت عز و عظمت او توجه نداشته و بلحاظ همين عدم توجه، به واديهاى خطرناك و هولناكى قدم مىگذارند در حالى كه نمىفهمند و شعور ندارد. كوچك ديدن جرم و جنايت و ناچيز شمردن گناه در مراتب مختلف آن، كه قبلا توضيح داديم ؛ طاعات و عبادات ناقص خود را طاعت ديدن و عبادت پنداشتن؛ به عمل خود تكيه كردن و اميداورار بودن؛ ادب عبوديت راندانستن و مراعات نكردن؛ خوف و خشيت نداشتن ؛ نگران و مضطرب نبودن از روز لقاء پروردگار؛ شرم نداشتن از مقام ظهور سرائر و بواطن و مقام شهادت شهود؛ غافل بودن و فراموش كردن و ترس نداشتن؛ محزون نبودن و خود را در امن ديدن ؛ و نظاير اينها، همه و همه از واديهاى بسيار خطرناك و هولناكى است كه از توجه نداشتن به علو و عظمت حق و از جهل به آن سرچشمه مىگيرد و ارباب غفلت در درجات مختلف به همه يا به قسمتى از آنها گرفتار مىباشند. مطالعه و بررسى حالات و خصوصيات و حركات غافلان بخوبى اين حقيقت را براى ما روشن مىسازد و احتياجى به توضيح بيشتر نيست.اين بيان را از حضرت رسول اكرم (ص) شنيدهايم كه آن حضرت در مقام توضيح آيه شريفه «يا ايها الانسان ما غرك بر بك الكريم» (آيه 6 سوره انفطار) فرمود: جهله، يعنى آنچه انسان را در برابر مقام ربوبيت به غرور مىكشد و مغرور مىكند، همان جهل اوست، جهلى كه بمعنى وسيع و عميق خود همه مراتب آن و همه اوهام و خيالها و غفلتها را در بر دارد و انسان را به اشكال متنوع مغرور نموده و در واديهاى خطرناك مذكور و در
لطفا منتظر باشید ...
