فكر در «خود» - مبانی نظری تزکیه جلد 1

فكر در «خود»

قال الله تعالى:

«سنريهم آياتنا فى الافاق و فى أنفسهم حتى يتبيّن لهم أنّه الحقّ...». [1] «خود» انسان نيز از جمله مجارى فكر است كه قرآن كريم به آن هم دعوت، و بر آن تأكيد مى‏كند. فكر در «خود» به جاى خود ابعاد زياد و صورتهاى گوناگون دارد كه همه آنها اگر درست انجام گيرد مفيد، و در سفر الى الحقّ لازم است.

در يك تقسيم كلى، فكر در «خود» به دو «قسم» تقسيم مى‏شود:

اول: فكر در «خود» به معنى فكر در خصوصيات وجودى خود و در صفات خود، به نحوى كه به آثار وجودى بسيار عميق خويش پى برده، و از طريق آن اسرار عميقه توحيد، و حقايق عاليه هستى را بيابيم.

دوم: فكر در «خود» به معنى سفر در «خود» و سير در آن، به نحوى كه از همه چيز منقطع و منصرف شويم، و به حقيقت خود برگرديم، و حقيقت نورى ما تجلى كند، و باب معرفت و شهود به روى ما باز شود. و اين فكر، همان فكر مخصوص و راهگشاست كه از امور بسيار مهم در سلوك به شمار مى‏آيد.

(گلشن راز)

[1]. سوره فصلت، آيه 53.