نانخورشى و نوعى از گوارش بوده است به طعم ترش ، و آن را از نان خشك گندم يا جو كه در آب خيسانده و مدتى براى تخمير در آفتاب مىنهادهاند حاصل كنند ، و گاهى پودنه و تخم كرفس و دارچينى و ميخك و ابازير ديگر بر آن بيفزايند . و يك قسم آن را از ماست و شير و تخم سپند و خمير خشك و سركه مىكردهاند . به عربى مرىّ و معرّب آن كامخ است .
آب كثير
آبى كه به اندازه كر يا بيشتر از آن باشد اين آب محض ملاقات نجاست نجس نشود مگر اينكه يكى از اوصاف ثلاثهاش (رنگ ، بو ، مزه) بر اثر ملاقات نجس تغيير كند كه در اين صورت براى تطهير آن بايد به آب كر يا جارى متصل گردد كه پس از زوال تغيير پاك مىشود و يا باران بر آن ببارد .
آب كُر
آبى در اندازهاى معين از حيث وزن و مساحت . به «كُر» رجوع شود .
آب گرم
آب جوشيده ، حارّ ، حميم . از حضرت صادق (ع) روايت شده كه پيغمبر(ص) به شيرينى افطار مىنمود و اگر شيرينى حاضر نبود به آب نيم گرم ، و مىفرمود : نوشيدن آب نيم گرم هنگام افطار يا ناشتا كبد و معده را شستشو و دهان را خوشبو و دندانهاى آسيا و حدقه چشم را قوت مىبخشد و بينائى را افزايش مىدهد . (بحار:16 و 242)
آب گرم به تابش خورشيد
استفاده از چنين آبى مذمت شده . به «آفتاب» رجوع شود .
آب گرم معدنى
از امام صادق (ع) روايت است كه پيغمبر (ص) از شفا جوئى به آب گرم معدنى كه در كوهسارها است و بوى گوگرد مىدهد نهى نموده . (بحار: 8 و 315)
برآمدگى قسمتى از بشره به علت سوختگى يا ضرب و مانند آن . بيماريى است عفن ، سارى و وبائى با تب و بثورى بر ظاهر اندام كه منتهى به چرك و ريم شود و گاه مهلك باشد ، به عربى جدرى گويند . ابومريم گويد :از امام صادق (ع) پرسيدم پرنده ابابيل كه در قرآن آمده چيست ؟ فرمود : پرندگانى بودند از نوع پرندههائى كه نزديك به زمين پرواز مىكنند. اينها از سمت دريا مىآمدند ، سرانى چون سر درندگان و ناخنهائى چون ناخن درندگان داشتند با هر يك سه سنگريزه بود : يكى در منقار و دو تا در چنگال و به هر يك از سپاهيان ابرهه كه مىپراندند در حال بدنش آبله مىزد و فورا جان مىسپرد وپيش از آن بيمارى آبله نبود. (بحار:15) در سرائر از كتاب محمد بن على ابن محبوب از ابن ابى عمير از محمد بن سكين و جز او از امام صادق (ع) روايت شده كه : به پيغمبر (ص) خبر دادند : فلان شخص كه جنب بوده به بيمارى آبله نيز مبتلى بوده
لطفا منتظر باشید ...
