«نامها و صفات قرآن» - معارف و معاریف نسخه متنی

قبيل مدّ و تنوين وضع گرديد و كلمات قرآن با آنها علامت گذارى شد. و پيش از آن دورانى با نقطه به حركت الفاظ اشاره مى شد، مثلا به جاى فتحه بالاى حرف اول كلمه نقطه مى نهادند، وبه جاى كسره زير حرف اول، وبه جاى ضمه بالاى حرف طرف آخر. (نقل به معنى از قاموس قرآن)

«نامها و صفات قرآن»

نامها و صفات قرآن بدانگونه كه ابوالفتوح رازى در اول تفسير خود آورده به شرح زير است:قرآن. فرقان. كتاب ذكر. تنزيل. حديث. موعظة. تذكرة. حكم. ذكرى. حكمة. حكيم. مؤمن. شافى. هدى. هادى. صراط مستقيم. نور، رحمة. حبل، روح، قصص، حق، بيان، مجيد، عزيز، تبيان، بصائر، فصل، عصمة، مبارك، نجوم، مجيد، عزيز، كريم، عظيم، سراج، منير، بشر، نذير، عجيب، قيم، مبين، نعمة، على.

در نفايس الفنون آمده:حق تعالى اين كتاب را (قرآن) به سى و دو نام كرد و اول قرآن است چنانكه فرمود: (انا انزلناه قرآناً عربياً). (نفايس الفنون) مجموعه مترادفات، نامهايى را كه بر قرآن اطلاق مى گردد به شرح زير آرد: ام الكتاب فرقان، حبل المتين، حجت استوار، شمع الهى، گنج الهى، چراغ هدايت، چراغ شرع، عروة الوثقى، چهارم اصطرلاب زيرا كه قرآن مجيد كتاب چهارم است بعد از تورات و انجيل و زبور (مصطلحات و هفت قلزم ورشيدى به نقل مجموعه مترادفات)

«ختم قرآن»

تلاوت نمودن قرآن را چنان كه از اول آن شروع و به آخر آن پايان پذيرد. در فضيلت اين عمل رواياتى ذيل واژه «ختم» بيان گرديده و اينك دو حديث در اين باره:زهرى گويد: به علىّ بن الحسين (ع) عرض كردم: كدام عمل افضل از ديگر اعمال است؟ فرمود: «الحالّ المرتحل» گفتم: مرادتان از حالّ مرتحل چيست؟ فرمود: گشودن قرآن وبه پايان رسانيدن آن، كه هرگاه خواننده از درب ورود آن به در آيد سپس از آخر آن كوچ نمايد (تشبيه به ورود مسافر به شهرى و خروج و كوچيدن وى از سمت ديگر آن شهر). (بحار: 92/204) از اميرالمؤمنين (ع) روايت شده كه فرمود: رسول خدا (ص) مرا فرمود: هرگاه قرآن را ختم نمودم اين دعا تلاوت نمايم: اللهم انى اسألك اخبات المخبتين و اخلاص الموقنين و مرافقة الابرار، و استحقاق حقايق الايمان، و الغنيمة من كل برّ، والسلامة من كل اثم، و وجوب رحمتك، و عزائم مغفرتك، و الفوز بالجنة، والنجاة من النار. (بحار: 92/206)

قَرَأَة

جِ قارِىء، خوانندگان.

قُرب

نزديك شدن. نزديك. نزديكى. (ولا تقربوا الفواحش ما ظهر منها و ما بطن): به كارهاى زشت خواه آشكار و خواه پنهان نزديك مشويد. (انعام: 151) (ولا تقربوا الزنا انّه كان فاحشة و ساء سبيلا): هرگز به زنا نزديك مشويد كه كارى بسيار زشت و راهى بس ناپسند است. (اسراء: 32) اميرالمؤمنين (ع): «... واعلم انّ ما قرّبك من الله يباعدك من النار»: بدان كه هرآنچه ترا به خدا نزديك كند از آتش دوزخ دورت مى سازد (نهج: نامه 76). «احذروا عبادالله! الموت و قربه، واعدّوا له عدّته»: اى بندگان خدا از مرگ و نزديك بودن آن به شما برحذر باشيد، و آمادگيهاى لازم را فراهم سازيد. (نهج: نامه