حرف سى ويكم است از حروف هجاى فارسى وبيست وهفتم از حروف هجاى عربى . نام آن «هاء» است . از حروف حلقيه وناريه ومرفوعه ومصمته است . به حساب جمل آن را به پنج دارند .در عربى ضمير مذكر ومعادل (ــَـ ش) يا (او) در فارسى است . مانند «نصره» و «داره» يعنى ياريش كرد ، وخانه اش ، يا خانه او . و «له» يعنى او را . علامت تأنيث است اگر بوقف خوانده شود ، مانند «فاطمه».
ها
ضمير مفرد غايب مؤنث است ، معادل «ش» و «آن» و «او» در فارسى . مانند «اتتنى زينب فاكرمتها» : زينب به نزد من آمد پس گراميش داشتم ، يا او را گرامى داشتم . (فالهمها فجورها وتقويها) .حرف تنبيه است وبر چهار لفظ در آيد :1 ـ اسم اشاره مانند «ذا» و «ذى» وجز آن . مخصوص اشاره به دور نباشد . مانند «هذا» و«هذه» و«هذى» و«هذاك» و«هذيك».2 ـ بر ضمير رفعى كه بوسيله اسم اشاره از آن خبر داده شده است : كقوله تعالى (ها انتم هؤلاء)(ضمير انتم بين دو «هاء» تنبيه براى تأكيد است) ومانند آن (الاّ هؤلاء) .3 ـ نعت «اىّ» در ندا و از آن جدا نمى شود مانند : ايها الرجل ، و«ها» در «هذا» براى تنبيه واجب است براى اينكه مقصود از آن نداست ودر «هذا» در لغت بنى اسد جائز است كه الف آن حذف شود وضمه داده شود «هاء» آن از جهت اتباع وقرائت ابن عامر در «آية الثقلان» بر اين سياق است .4 ـ بر نام خدا در قسم با حذف حرف قسم گفته مى شود : «ها الله ما فعلت» . با قطع همزه ووصل آن ، ودر هر دو
لطفا منتظر باشید ...
