غزوه طائف - معارف و معاریف نسخه متنی

كانّك قائم فيهم خطيباًوكلهم قيام للصَلاة

مددت يديك نحوهم احتفالاًكمدّهما اليهم بالهبات

ولما ضاق بطن الارض عن انتضم علاك من بعد الممات

اصاروا الجوّ قبرك واستنابواعن الاكفاف ثوب السافنات

(تاريخ الخلفاء وفوات الوفيات وحبيب السير وتتمة المنتهى)

طائِف

پاسبان شب . عَسَس . شبگرد . طواف كننده . (ان الذين اتقوا اذا مسهم طائف من الشيطان تذكروا) (اعراف:201).

طائف شيطان وسوسه وفريب او است . راغب گفته : وسوسه شيطان را طائف گويند كه آن بدور آدمى مى چرخد تا

اغفالش كند . بلا را نيز بدين جهت طائف گويند . (فطاف عليها طائف من ربك) . (قلم:19)

طائِف

شهرى در حجاز جنوب شرقى مكه به دوازده فرسنگى آن ، مقر قبيله ثقيف، واقع در اقليم دوم ، عرض آن 21 درجه

است .

اين شهر عبارت است از دو محله : يكى بنام طائف ثقيف وديگرى بنام وهط ، ما بين اين دو محله رودى جارى

است كه محل شست وشوى چرم است ، ودر قديم اين شهر را «وج» مى ناميدند .

وجه تسميه آن به طائف آن است كه در طوفان بر آب طواف كرده ، يا آن كه جبرئيل آن را بر خانه كعبه طواف

داده است . يا آن كه اين زمين قبلا در ناحيه شامات (اردن) بوده وبعداً بمشيت الهى بحجاز منتقل شده بر

حسب دعاى حضرت ابراهيم (ع) . يا بدين جهت كه مردى از طايفه صدف در حضرموت خونى كرد وبا مسعود بن معتب هم

عهد گرديد ، چون مالدار بود گفت : آيا مايل هستيد براى شما طوفى بنا كنم كه شما را از زيان تازيان پناه

باشد ؟ گفتند : آرى . سپس طوف را بنا كرد ، وآن عبارت است از ديوارى كه محيط به اين شهر است .

ناحيه اى است خوش آب وهوا ، داراى درختان خرما و رز ومزارع و رودها . (معجم البلدان ومنتهى الارب

ومراصد)

غزوه طائف

بسال هشتم هجرت پس از آن كه مسلمانان در جنگ حنين پيروز گشته كفار شكست خوردند وهر قبيله بجاى خويش

بازگشت ، قبيله ثقيف به محل خود طائف عودت نمودند وبه قلعه هاى استوار خويش پناه جستند ، رسول خدا (ص)

ابوسفيان بن حرب را در رأس سپاهى به جنگ آنها اعزام داشت ، وى چون به طائف رسيد ، طائفيان سرش را

بشكستند وهزيمتش دادند ، چون به نزد پيغمبر (ص) بازگشت عرض كرد : شما مردان ضعيف بى كفايتى با من

فرستاده بوديد از اين رو شكست خورديم .

حضرت پاسخى به وى نداد وخود عازم طائف گشت وخالد بن وليد را بر مقدمه فرستاد ، وطايفه ثقيف در حصن خود

قرار گرفته آماده جنگ شده بودند . رسول اكرم در نزديكى قلعه طائف فرود آمد وبه جنگ پرداخت . از

مسلمانان گروهى زخمى شدند و 12 تن به قتل رسيدند كه از جمله آنان عبدالله بن ابى امية بن مغيرة وسعيد

بن العاص بودند . وعبدالله بن ابى بكر نيز تير خورد وپس از مدتى بر اثر جراحت آن در گذشت . رسول خدا (ص)

قلعه را در محاصره گرفت . در اثناى جنگ باز گروهى از مسلمانان كشته شدند . پيغامبر (ص) فرمان داد

تاكهاى آنان را ببرند وبسوزانند ، پس منادى مسلمانان ندا زد : هر كه از قلعه بسوى ما آيد آزاد است .

گروهى بسوى مسلمانان آمدند وكار بر اهل طائف سخت شد ، وبا اينهمه فتح طائف ميسر نگرديد ، وبا آنكه

گروهى طالب جنگ بودند رسول خدا(ص) فرمان مراجعت داد وبرگشتند . (الطبقات الكبرى تأليف ابن سعد چاپ

بيروت 1376 هـ. ق.:2/158 و 159)

در آن ايام ، پيغمبر (ص) على (ع) را فرمود در حوالى طائف هر بتى كه باشد سرنگون سازد ، وى برفت وبتهاى

اطراف طائف را منهدم ساخت ، وچون به نزد رسول خدا (ص) به طائف بازگشت هنوز شهر در محاصره مسلمانان بود

، و سرانجام گروهى بگريختند و جمعى از قلعه به زير آمده اسلام اختيار نمودند . (بحار: 21/162)