«نافله شب» - معارف و معاریف نسخه متنی

از تيرهايش نقش زده بود ، چون به ميدان آمد در آغاز به تيراندازى پرداخت و دوازده تن از ياران عمر سعد را به تير بكشت جز آنها را كه مجروح ساخت ، و چون تيرها تمام شد شمشير برهنه كرد و به سپاه دشمن تاخت ، آنان به ستوه آمده از هر سوى بر او حمله كردند و او را محاصره نمودند ، همچنان نبرد همى داد تا بازوهايش شكست و از پاى درآمد ، او را دستگير نمودند ، شمر با گروهى از يارانش او را كشان كشان به نزد عمر سعد بردند ، عمر گفت : واى بر تو اى نافع به چه انگيزه اى دست از يارى ما برداشتى و در كنار حسين جنگيدى ؟! نافع گفت : به همان انگيزه كه پروردگارم بدان آگاه است . يكى از سپاهيان عمر به وى گفت : اى نافع خود را مى بينى كه چگونه خون سر و رويت را پوشانده و به اين وضع اسف بار در آمده اى؟! نافع گفت : من جمعى از شما را كشته ام جز آنچه را كه مجروح ساخته ام و اكنون هيچ افسوسى ندارم و هيچ اندوهى به خود راه نمى دهم و اگر دست و بازوئى مى داشتم مرا اسير نمى كرديد .

عمر شمر را دستور داد كه او را بكش . چون شمر شمشير را برهنه كرد كه او را به قتل رساند نافع گفت : به خدا سوگند كه اگر تو مسلمان بودى كشتن ما را كارى سهل و آسان نمى انگاشتى ، سپاس خدا را كه مرگ ما را به دست بدترين خلق خود قرار داد ، پس شمر او را به شهادت رسانيد ، رضوان الله عليه . (ابصار العين)

نافِق

رايج . مقابل كاسد .

نافِقاء

يكى از دو سوراخ موش صحرائى (كلاكموش) كه نهان دارد و چون آن را تعقيب كنند از آن بيرون آيد ، در مقابل قاصعاء كه آن سوراخ آشكار وى است .

نافِلَة

غنيمت ، انفال از اين ماده است . فرزند زاده : (و وهبنا له اسحق و يعقوب نافلة) . دهش و عطيه . نماز نافله نماز سنت كه واجب نباشد و آن دو قسم است : مبتدئه و مرتّبه ، مبتدئه نافله اى است كه وقت معينى نداشته باشد كه نماز در هر حال مطلوب و مقرب به خداست هرگاه خواستى مى توانى دو ركعت نماز مستحب بخوانى ، در حديث آمده : «الصلوة قربان كل تقى من شاء استقل ومن شاء استكثر» . و مرتّبه نوافل شب و روز است و آن 34 ركعت است: 8 ركعت نافله ظهر پيش از نماز ظهر و 8 ركعت نافله عصر پيش از آن و 4 ركعت نافله مغرب بعد از نماز مغرب و دو نشسته كه يك ركعت به حساب آيد نافله عشاء پس از آن و هشت ركعت نافله شب و دو ركعت شفع و يك ركعت وتر و دو ركعت نافله صبح پيش از نماز صبح .

از اميرالمؤمنين (ع) روايت است كه دل آدمى اقبالى دارد و ادبارى (گاه رو كند و در نشاط باشد و گاه پشت كند و خسته و ملول بود) هرگاه در حال نشاط بود به نوافل بپردازيد و چون پشت كند به واجبات اكتفا نمائيد . در حديث ديگر فرمود : اگر نافله به نماز فريضه لطمه زند آن نافله شما را به خدا نزديك نسازد .

امام صادق (ع) فرمود : بسا شود كه يك نماز جز نيمى از آن يا ثلث يا ربع يا يك پنجم آن بالا نرود زيرا از نماز آن بالا رود و پذيرفته گردد كه به دل در آن توجه شده باشد ; و اينكه به ما دستور داده اند نافله بخوانيم تا بدين وسيله كمبود قبولى نماز واجب جبران شود .

از آن حضرت رسيده كه كوتاه خواندن نماز واجب (كه حسب معمول به جماعت ادا مى شود) و طولانى خواندن نافله خود نوعى عبادت است .

از امام باقر (ع) روايت شده كه اگر نماز واجبى بدهكار بودى تا آن را قضا نكنى به نافله مپرداز . در حديث آمده كه پيغمبر(ص) از خواندن نافله در اين سه وقت نهى نمود : گاه طلوع خورشيد و هنگام غروب آن و موقعى كه آفتاب در وسط آسمان باشد . (بحار:87/ 28 ـ 48)

«نافله شب»

حضرت رضا (ع) فرمود : بر شما باد به نماز شب كه هر آن بنده در آخر شب برخيزد و هشت ركعت (نماز شب) و دو ركعت شفع و يك ركعت وتر بخواند و در قنوت خود هفتاد بار استغفار كند از عذاب قبر و عذاب دوزخ ايمن گردد و عمرش دراز شود و روزيش وسعت يابد .

امام صادق (ع) فرمود : مرا خوش نيايد از آن بنده كه قرآن خوانده (و فضيلت نماز شب را دريافته) و شب هم