«توسّل به قرآن» - معارف و معاریف نسخه متنی

و ندامت نجات يابيد و در گرماى قيامت به سايه خدا باشيد و روزى كه ديگران بى راه و سرگردانند شما در راه باشيد قرآن فرا گيريد كه آن سخن پروردگارى مهربان و پناهگاهى از خطر فريب شيطان و موجب سنگينى كفه ترازوى اعمال شما خواهد بود.

و از آن حضرت رسيده كه فرمود: خواندن قرآن در نماز افضل است از خواندن آن در غير نماز و تلاوت آن در غير نماز افضل است از ذكر خدا و ذكر خدا افضل است از صدقه و صدقه افضل است از روزه و روزه سپر است از آتش.

و فرمود: قرآن بخوانيد و آن را از بر كنيد كه خداى تعالى دلى را كه قرآن به خود جاى داده باشد عذاب ننمايد.

و فرمود: هر كه به يك آيه از قرآن گوش فرا دهد او را سودمندتر از آن بود كه به قدر كوه ثبير (كوهى بزرگ در يمن) طلا داشته باشد.

اميرالمؤمنين (ع) فرمود: خواندن از روى قرآن افضل است از خواندن از حفظ.

امام باقر (ع) فرمود: قاريان قرآن سه گروهند: يك گروه قرآن را سرمايه معيشت خويش كرده و از سردمداران زمان بهره هاى مالى برده و خود را از ديگران بهتر دانند.

گروه دوم آنانيند كه الفاظ قرآن را از بر نموده ولى حدود و مقررات آن را ناديده گيرند و ضايع سازند، دسته سوم كسانيند كه قرآن را دواى دردهاى (درونى) خويش نموده و خود را بدان درمان كنند و شب خود را به تلاوت قرآن و روز خود را به تشنگى روزه بسر برند و ساعات عمرشان را در مساجد به تلاوت قرآن گذرانند، اينانند كه خداوند به پرتو وجودشان دست قدرتمندان زمان را از سر مسلمانان قطع سازد و به بركت همينها باران ببارد. و به خدا سوگند كه چنين قرآن خوانانى از كبريت احمر نايابترند.

امام صادق (ع) فرمود: كسى كه حافظ قرآن بود و بدان عمل كند با سفراى بزرگ پروردگار همتراز باشد. و از آن حضرت رسيده كه هر كه حافظه اش ضعيف باشد و با رنج و زحمت قرآن را از بر كند اجرش دو چندان باشد.

پيغمبر اكرم (ص) فرمود: خانه تان را سهمى از قرآن بدهيد زيرا خانه اى كه قرآن در آن تلاوت شود امر زندگى بر اهل آن خانه آسان گردد و خير آن فراوان شود و ساكنان آن خانه همواره در رشد و ترقى باشند، و خانه اى كه در آن قرآن خوانده نشود اهل آن در تنگى بسر برند و خيرش اندك بود و ساكنان او رو به كمبود باشند.

امام باقر (ع) فرمود: هر چيزى را بهارى (فصل مناسبى) باشد و بهار قرآن ماه رمضان است. امام مجتبى (ع) فرمود: كسى را كه قرآن تلاوت نمايد نزد خدا دعائى مستجاب باشد كه دير يا زود به اجابت رسد.

از اميرالمؤمنين (ع) رسيده كه خواندن قرآن در هفت مورد مكروه است: در ركوع و در سجود و در بيت الخلاء و در حمام و در حال جنابت و زن در حال نفاس و در حال حيض.

امام صادق (ع) فرمود: چه مانع است يك كاسب مسلمان را كه چون از بازار به خانه باز مى گردد پيش از آن كه به بستر رود سوره اى را از قرآن بخواند تا خداوند در ازاى هر آيه كه مى خواند ده حسنه در نامه عملش ثبت كند و ده گناه از او محو سازد. (بحار: 92/ 19 ـ 213 و 76/74)

«توسّل به قرآن»

پيغمبر (ص) فرمود: كسى كه از قرآن شفا نجويد هرگز شفا نيابد.

و فرمود: درمان واقعى قرآنست.

امام صادق (ع) فرمود: هر كه صد آيه از هر جاى قرآن بخواند و سپس هفت بار بگويد: «يا الله» اگر بر سنگى بخواند شكافته گردد.

امام كاظم (ع) فرمود: كسى كه جهت دفع شر (دشمن) به يك آيه از قرآن اكتفا نمايد او را كفايت كند گرچه از شرق تا غرب دشمن او باشند. و فرمود: در قرآن از هر بيمارى شفائى است. (بحار: 92/176)

«در خانه داشتن قرآن»

امام باقر (ع) فرمود: من دوست دارم قرآنى در خانه باشد كه خداوند به بركت آن شياطين را از خانه براند.