«آدم پيغمبر بوده» - معارف و معاریف نسخه متنی

عورتش منكشف مىشد دگر ماندنش در آن باغ ممنوع مىبود. و به آنها گفت : خداوند شما را از خوردن اين ثمر نهى فرموده تا مبادا به خوردن آن ماهيت شما دگرگون گشته به صورت ملك درآئيد يا جاويد بهشت شويد، در صورتى كه خداوند مىخواهد شما در نوع بشر بمانيد و از اين باغ بيرون آئيد . و بر گفته خويش سوگند ياد كرد كه من خيرخواه شما هستم . پس ابليس آن دو را بفريفت . (فلما ذاقا الشجرة بدت لهما سوآتهما ...); و چون از آن درخت چشيدند زشتيهاشان آشكار گرديد و بر آن شدند كه از برگ درختان باغ خود را بپوشانند . و خداوند آنها را ندا داد كه مگر نه من شما را از اين درخت منع كرده بودم و به شما گفته بودم كه شيطان دشمن آشكار شما است ؟! آنها گفتند : خداوندا به خود ستم كرديم و اگر تو بر ما نبخشائى و مشمول رحمت خويش نسازى از زيانكاران خواهيم بود . مرحوم طبرسى ذيل اين آيه مىگويد: همه علما متفقند كه آدم و حوا با اين كار خود مستوجب عقاب نگشتند (كه ترك اولائى بيش نبود ، يا بدين سبب كه در راستاى مشيت خداوند به زيست در زمين گام نهادند) و اين كه در مقام پوزش برآمدند بدين سبب بود كه : «من جلّ فى الدين قدمه كثر على يسير الزلل ندمه» (هر كه در امر دين و ديندارى مقامش والاتر بود پشيمانيش بر اندك لغزشى بيشتر باشد) و به اصطلاح معروف : «حسنات الابرار سيأت المقربين» . (وقلنا اهبطوا بعضكم لبعض عدو ولكم فى الارض مستقر ومتاع الى حين)(بقرة:36) ; خداوند (به آدم و حوّاء و ابليس) فرمود : (از باغ) فرود آئيد و (از اين پس آدم و فرزندان با ابليس و نسل او) دشمن يكديگر خواهيد بود و شما را در زمين قرارگاه و كامرانىاى موقت خواهد بود . از حضرت رسول (ص) آمده كه مدت زيست آدم و حوا در بهشت از ورود تا خروجشان هفت ساعت از ساعات دنيا بوده كه همان روز از بهشت بيرون شدند . از حضرت رضا (ع) آمده كه هبوط آدم 25 ذيقعده بوده . سليمان بن عبدالله گويد : از امام صادق (ع) پرسيدم: آيا فرزندان يعقوب (به علت جرمى كه در باره پدر و برادر مرتكب شدند) از ايمان خارج شدند ؟ فرمود : آرى . (و پس از توبه به ايمان بازگشتند) گفتم در باره آدم چه مىفرمائيد؟ فرمود : به آدم كار نداشته باش (كه تو را توان درك آن نباشد) . (بحار:11/89) اين بود خلاصهاى از داستان رفتن آدم به بهشت تا فرود آمدن وى از آن . اما چرا آدمى كه خداوند او را براى جانشينى پيشينيان در زمين آفريد به بهشت رود و سپس به عنوان تخلف از آنجا به زمين آيد مسئلهاى است كه با اين حديث پاسخ داده مىشود . امام باقر (ع) فرمود : اين قدرى مذهبان كه در (قدر الهى دخالت مىكنند و به زعم خود از اين امر چيزى مىدانند در باره آدم) چه مىگويند ؟! (خداوند در آغاز آفرينش آدم او را خليفه در زمين مىخواند ولى او را به بهشت مىبرد و سپس مىگويد : چون تخلف نمودى به زمين فرود آى ؟) به خدا سوگند كه خداوند آدم را براى زندگى در اين جهان آفريده بود ، وى را به بهشت جاى داد كه تخلف ورزد و به جايگاه اصليش برگردد (پس خلقت او براى زمين بوده و سرانجام نيز چنين شد ولى پس از آزمايشى كه خداوند خود مىداند در سازمان خلقت اين نسل آينده ، چه اثرى داشته ! آنچه مسلم است اين كار خدا مشتمل بر حكمتى بوده اما چه بوده؟ خدا خود مىداند) . (بحار:5 و 89)

«آدم پيغمبر بوده»

صحيحترين قول در اين باره آن است كه حضرت آدم نخستين پيامبر از اين نسل بوده، شواهدى از قرآن كريم ، مانند آيه مباركه : (ان الله اصطفى آدم ونوحا ...) (آل عمران:33) . و نيز رواياتى در اين باره آمده است ، از جمله : ابوذر غفارى گويد : از رسول خدا (ص) پرسيدم : نخستين پيامبر كه بود ؟ فرمود : آدم . گفتم : او پيغمبر مرسل بود ؟ فرمود : آرى ، خداوند وى را به يد قدرت خويش آفريد و از روح خود در آن بدميد و سپس وى را جامع الابعاد ساخت و در آغاز امر با وى سخن گفت ، او سريانى زبان بود . (كنزالعمال : حديث 44158)

«عمر آدم و مرگ و مدفن او»

از حضرت رسول (ص) نقل شده كه آدم 930 سال در اين جهان زيست . از امام صادق (ع) نقل است كه چون آدم به مرض موت دچار گشت از فرزندش هبةالله (شيث) ميوهاى طلبيد ، شيث در جستجوى ميوه به جبرئيل برخورد ، گفت : به كجا مىروى ؟ شيث گفت : تا ميوهاى جهت پدر به دست آورم . جبرئيل گفت : بازگرد كه خداوند او را قبض روح نموده است . وى بازگشت و پدر را مرده يافت و فرشتگان او را غسل داده بودند ، وى به دستور جبرئيل به پنج تكبير بر جنازه پدر نماز گزارد در حالى كه ملائكه به وى اقتدا كرده بودند . (بحار:11/260) زمخشرى از