شهادت دادن در محاكم قضائى . گواه بايد بالغ باشد جز در مورد جراحت كه ده ساله كافى است ، وعاقل ومسلمان ودوازده امامى وعادل بود وسند گواهيش علم قطعى باشد .در گواهى بر زنا ولواط ومساحقه چهار مرد شرط است ، ودر آنچه كه موجب سنگسار شود سه مرد ودو زن كافى است ، ودر آنچه موجب تازيانه باشد دو مرد وچهار زن كفايت كند . ودر مورد گواهى بر ارتداد كسى ونسبت زنا به ديگرى ونيز در مورد دزدى وندادن زكات وخمس وكفاره ومسلمان شدن كسى وبلوغ وولاء واينكه فلان فلان كس را عادل مى داند يا فاسق مى شمارد وعفو از قصاص ودر مورد طلاق وخلق ووكالت ووصى قرار دادن كسى ونيز در مورد نسبت خويشى ودعوت رؤيت هلال دو مرد شرط است . ودر مورد بدهكارى كسى از ديگرى واموال وجناياتى كه موجب ديه باشد دو مرد يا يك مرد ودو زن يا يك گواه ويك قسم كفايت كند . ودر مورد گواهى بر ولادت واينكه فلان مولود هنگام ولادت زنده بوده ودر عيوب درونى زنان (كه موجب حق فسخ مى شود) وشير دادن (كه محرميت مى آورد) ودر وصيت به سود كسى گواهى مردان ويك مرد ويك زن به تنهايى كافى است . (لمعه دمشقية)
«قرآن وحديث در باره گواهى»
(يا ايها الذين آمنوا كونوا قوّامين بالقسط شهداء لله ولو على انفسكم او الوالدين والاقربين ...) ; اى كسانى كه به خدا ايمان آورده ايد پيوسته در مسير عدالت استوار باشيد ، چون بر امرى گواهى مى دهيد براى خدا گواهى دهيد هرچند به زيان خود يا پدر ومادر ونزديكان وخويشان باشد ، (هرگز عواطف خويشى و مهر و محبت ، بر اراده شما سايه نيفكند كه از گواهى به زيان يكى امتناع ورزيد بدين سبب كه وى درويش است ، يا به سود ديگرى كه وى توانگر است) كه اگر آنكس كه درباره اش گواهى مى دهيد توانگر يا درويش بود خداوند (ى كه فرمان به شهادت داده) خود به صلاح حال آن دو (توانگر ودرويش) از شما آگاه تر است پس مبادا از هواى دل پيروى كرده از مسير عدل (در گواهى) منحرف گرديد ، كه اگر در اداء شهادت اهمال ورزيد يا از آن سر بپيچيد خداوند به اعمال شما آگاه است . (نساء:135) امام صادق (ع) فرمود : چون تو را به گواهى خواندند اجابت نما .از امام موسى بن جعفر (ع) در تفسير آيه: (ولايأب الشهداء اذا ما دعوا) آمده كه فرمود : اگر كسى تو را دعوت كند كه بر دينى يا حقى براى او شهادت دهى شايسته نباشد كه امتناع ورزى .از امام باقر (ع) روايت شده كه رسول خدا (ص) فرمود : هر آنكس شهادتى را كتمان نمايد يا بدين منظور شهادت دهد كه خون مسلمانى را هدر دهد . يا به اين هدف كه مال مسلمانى را از دست او بدر برد چون در صحنه قيامت حضور يابد تا چشم كار كند پيش رويش تاريك باشد ، ودر چهره اش خراشهائى باشد كه مردمان وى را (به آن نشان) به نام ونسب بشناسند ; وآنكس كه شهادتى به حق بدهد كه حق مسلمانى را بوسيله آن زنده سازد در روز قيامت با چهره اى نورانى محشور گردد آنچنان كه تا چشم كار كند آن نور بدرخشد ومردمان وى را به نام ونسب بشناسند . سپس امام باقر (ع) فرمود : مگر نمى بينيد كه خداوند مى فرمايد : (واقيموا الشهادة لله)(گواهى را براى خدا ادا نمائيد) ؟!از حضرت رسول (ص) روايت شده كه فرمود : هركسى از گواهى خود برگردد يا آن را كتمان نمايد ومنكر شود خداوند (در روز قيامت) در جمع خلايق گوشت او را به خوردش دهد ودر حالى كه زبان خود را مى جود به دوزخ رود .اميرالمؤمنين (ع) در تفسير آيه (ولا يأب الشهداء اذا ما دعوا) فرمود : هر آنكس شهادتى به گردن دارد چون وى را به اداء آن دعوت كنند نبايد از اداء آن اباء كند وبايستى آن را بيان دارد ، ومى بايد كه در اداء آن حسن نيت وخيرخواهى بكار برد ، واز سرزنش كسى نهراسد و...از امام صادق (ع) روايت است كه فرمود: بر امرى گواهى مده مگر اينكه آن چنان بر تو روشن باشد كه كف دست خود را مى بينى . (وسائل:8/ 220 ـ 235) گواهى دادن بر خلاف حقيقت ; شهادت زور :
لطفا منتظر باشید ...
