« ط » - معارف و معاریف نسخه متنی

« ط »

ط

حرف نوزدهم از حروف هجاء عرب ونام آن طاء است وطاء مشاله نيز نامند . در حساب جمل آن را به نُه دانند ،

از حروف مطبقه ومستعليه ومصمته ومحقوره ومجهوره وشمسيه است .

واين يكى از حروف هشتگانه است كه در فارسى نيامده است ، ليكن در بعضى كلمات فارسى جهت رفع اشتباه با

حرف ديگر اين صورت در كتابت آيد ، مانند : طراز وطپيدن وطپانچه وطبرستان وامثال آن .

طاء

مرد بسيار آرامش كننده با زنان . نام حرف ط .

طائر

پرنده . (وما من دابّة فى الارض ولا طائر يطير بجناحيه الاّ امم امثالكم)(انعام:38) . كار ، عمل ; (وكل

انسان الزمناه طائره فى عنقه) (اسراء:13) . آنچه بدان فال گيرند ، نيك باشد يا بد ; (قالوا طائركم معكم

أئن ذُكِّرتم بل انتم قوم مسرفون) . (يس:19)

طائش

مرد سبك .

طائِع

فرمان بردار . (قالتا اتينا طائعين) (فصّلت:11) . ومنه : جاء فلان طائعاً غير مكره . ج : طُوَّع . (منتهى

الارب)

طائع للّه

ابوبكر عبدالكريم بن فضل بن جعفر ، بيست وچهارمين خليفه عباسى (317-393) مادرش كنيزى به نام «عتب» پدرش

مطيع للّه پس از آن كه خود را از خلافت خلع كرد با پسر بيعت نمود ، در اين وقت سن طائع چهل وهشت سال بود

وبقولى چهل وسه سال ، تاريخ تقلد او روز چهارشنبه سيزده ذيقعده سال 363 مى باشد، در روزگار او امور ملك

ومملكت بيش از پيش در دست ديلميان بود ، طائع ، سبكتكين را كارگزار وفرمانروا معيّن كرد واو را «نصر

الدوله» لقب داد ، در حالى كه امور مملكت در عهد دو خليفه پيش از او يعنى مستكفى ومطيع بدست

عزّالدوله بود ، از اين رو ميان اين دو ديلمى نزاع وكشمكش رخ داد وجنگهاى خونين برپا شد ، تركان

طرفدار نصر الدوله بودند لذا پيروزى بيشتر از آن او بود ، عز الدوله بناچار عضدالدوله را كه فرمان

فرماى ممالك فارس بود از ايران به مدد خواند وى بدين منظور به بغداد آمد اما چون به بغداد رسيد

دلباخته اين شهر گرديد وبر اين شد كه خود بجاى عزالدوله ورقيبش زمام امور را بدست گيرد ، اين بار

ميان عضدالدوله وعزالدوله نبرد آغاز شد ، در يكى از جنگهائى كه بين اين دو تن رخ داد غلامى تركى از

عزالدوله بدست سپاه عضدالدوله اسير گشت ، عزالدوله اين غلام را بيش از اندازه دوست مى داشت ، آنچنان