دختر شريح يا ضحاك. پيغمبر اسلام او را به عقد خويش درآورد وچون آيه تخيير نازل شد وى آزادى در دنيا را برگزيد پس پيغمبر (ص) او را طلاق داد و پس از آن سرگين جمع مى كرد و مى گفت: بدبخت شدم چه دنيا را بر آخرت ترجيح دادم. (بحار: 22/192)
فاطِمَة
دختر عمرو بن عائذ بن عمران بن مخزوم مخزوميه، همسر عبدالمطلب و مادر ابوطالب و زبير و عبدالله پدر پيغمبر اسلام.
فاطِمَة
دختر محمد بن عبدالله بن عبدالمطلب. به «فاطمه زهراء» رجوع شود.
فاطِمَة
دختر موسى بن جعفر (ع). مرحوم مجلسى مى نويسد: چون در سال 200 مأمون عباسى حضرت رضا (ع) را جهت ولايت عهدى به مرو بخواند خواهرش فاطمه يك سال بعد به عزم زيارت برادر عازم خراسان گرديد، و چون به ساوه رسيد بيمار شد، پرسيد از اينجا تا قم چند فرسنگ راه است؟ گفتند: ده فرسنگ. گفت: پس مرا به قم ببريد. او را به قم و در خانه موسى بن خزرج بن سعد اشعرى بردند. و به نقل معتبر چون اشراف قم از ورود آن محترمه خبردار شدند همه به استقبال او شتافتند و موسى بن خزرج مهار شترش گرفت و به خانه خود برد و هفده روز در آنجا بود و پس از آن از دنيا رفت و موسى جسد پاك او را در زمينى كه ملك حلال خود بود به خاك سپرد و سقفى از بوريا بر قبرش بنا كرد تا اينكه زينب دختر امام محمد تقى (ع) اتاقى در آنجا بساخت. و به نقل حسين بن على بن حسين بن موسى بابويه جسد آن بانوى محترمه در قبرستان بابلان مدفون گشت. (بحار: 48/290) به روايات عديده از حضرت رضا (ع) و حضرت جواد (ع) آمده كه هر كه فاطمه را در قم زيارت كند مر او راست بهشت. و از امام صادق (ع) به نقل تاريخ قم روايت شده كه فرمود: خداى را حرمى است و آن مكه است و پيغمبر (ص) را حرمى است و آن مدينه است واميرالمؤمنين (ع) را حرمى است و آن كوفهاست و ما را حرمى است و آن قم مى باشد، و زنى از فرزندانم در آن دفن شود به نام فاطمه كه هر كه او را زيارت كند بهشت او را واجب شود.(تحفة العالم)
فاطمه زهراء
ام ابيها و ام الائمة وامّ الحسنين، صدّيقه كبرى بنت رسول الله (ص) و خديجة بنت خويلد، كه به روايت منقول از امام صادق (ع) وى را به نزد خداوند نُه نام است: فاطمة. صدّيقة. مباركة. طاهرة. زكيّة. راضية.مرضيّة. مُحَدَّثة و زهراء.فاطمه به روايت منقول از امام باقر (ع) پنج سال پس از بعثت در مكه متولد گشت و هيجده سال و هفتاد و پنج روز در اين جهان زيست.در تاريخ تولد حضرت صديقه (ع) ميان مورخين اختلاف است، مرحوم شيخ طوسى و اكثر علماى حديث بيستم جمادى الثانيه ذكر كرده اند. بسيارى از تاريخ نگاران، ولادت آن حضرت را پنج سال پيش از بعثت در سال تجديد بناى كعبه نوشته اند.محمد بن اسحاق صاحب سيره مى گويد: فاطمه بيست و هشت ساله و به قولى بيست و هفت ساله وفات يافت و بيشتر بيست و نه ساله و يا سى ساله گفته اند (بحار: 10/65) مسعودى مى نويسد: در سن فاطمه (ع) اختلاف است: برخى گفته اند: در سى و سه سالگى وفات يافت، ديگران گفته اند: در سى سالگى، برخى ديگر گفته اند: در بيست و نه سالگى، و اين قول بيشتر اهل بيت و شيعيان ايشان است، و كمتر از اين نيز گفته شده است (التنبيه
لطفا منتظر باشید ...
