نام مسافتى به مقدار سه ميل و هر ميل چهار هزار گز. معرّب آن فرسخ است.
فَرش
گستردن. (والارض فرشناها فنعم الماهدون): زمين را گسترديم، كه ما نيكو آماده سازان باشيم. (ذاريات:48)
فَرش
گستردنى. زيرانداز. دشت فراخ. كشت كه برگهايش به سه برگ رسيده باشد. جاى گياهناك. مركب سوارى: (ومن الانعام حمولة وفرشاً): از چهارپايان وسيله نقليه و مركب سوارى شما قرار داديم. (انعام: 142) از امام صادق (ع) رسيده كه حضرت سجاد (ع) فرشهاى رنگارنگ كه به عكس درخت منقوش بود در خانه داشت.ابوعباد گويد: حضرت رضا (ع) در تابستان بر روى حصير مى نشست و در زمستان بر روى گليم.از امام صادق (ع) روايت شده كه يكى بر پيغمبر (ص) وارد شد ديد حضرت بر حصيرى خفته كه اثر چوبهاى آن در بدن مباركش ديده مى شد و بالشى به زير سر داشت كه اثر ليف آن در گونه هاى حضرت نمايان بود. آن مرد به زدودن گرد و خاك از رخسار پيغمبر پرداخت و در آن حال مى گفت: كسرى و قيصر بر حرير و ديبا بخسبند و تو بر اين حصير؟! حضرت فرمود: به خدا سوگند كه من نزد خدا از آنها بهتر و گرامى تر مى باشم، مرا به دنيا چكار؟! آدمى در اين جهان به مسافرى مى ماند كه به سايه درختى غنوده باشد وچون سايه برود وى نيز از آنجا كوچ كند. (بحار: 46 و 79 و 16)
فُرُش
جِ فراش. به «فراش» رجوع شود.
فَرشاد
نام روح و عقلِ كره مرّيخ. نفس فلك مرّيخ.
فِرِشته
فريشته. در زبان سنسكريت پريشته، مركب از «پر» و «اش» به معنى سفير. سروش. به عربى ملك خوانند. به «ملائكة» رجوع شود.
فَرص
بريدن. دريدن و شكافتن.
فُرَص
جِ فرصة. فرصتها. گويند: «الدهر فرص والاّ فغصص»: ايام روزگار فرصتها است (كه بايد غنيمت شمرد) وگرنه اندوهها است.رسول الله (ص): «ترك الفرص غصص»: از دست دادن فرصتها اندوهها را در پى است. «الفرص تمرّ مرّ السحاب»:فرصتها همچون ابر مى گذرند. (بحار: 77/166)
فُرْصت
وقت مناسب براى كارى، موقع و مجال. اميرالمؤمنين (ع) فرمود: «اضاعة الفرصة غصّة»: از دست دادن فرصت، غم و اندوه را در پى خواهد بود. وفرمود: «من الخرق المعاجلة قبل الامكان والاناة بعد الفرصة»: دو چيز از حماقت و بى خردى است: شتاب در كارى پيش از قدرت بر آن، وسستى در كارى پس از بدست آمدن فرصت مناسب آن.وفرمود: «الفرصة تمرّ مرّ السحاب، فانتهزوا فرص الخير»: فرصت مانند ابر گذرنده مى گذرد، پس فرصتها را از دست مدهيد و آنها را غنيمت شماريد (نهج: حكمت 118 و 363 و 20). «الفرصة سريعة الفوت بطيئة العود»:فرصت، زودگذر و دير بازگشت است. (بحار: 78/79) امام مجتبى (ع) فرمود: از دست رفتن فرصت سريع ولى بازگشت آن دير است.از حضرت ابى عبدالله الحسين (ع) سؤال شد عقل چيست؟ فرمود: لا جرعه غصه سر كشيدن تا به فرصت دست يافتن.از اميرالمؤمنين (ع) سؤال شد: جهالت چيست؟ فرمود: به سرعت به سوى فرصت شتافتن پيش از آنكه به آن دست يابد.
لطفا منتظر باشید ...
