معارف و معاریف نسخه متنی

اینجــــا یک کتابخانه دیجیتالی است

با بیش از 100000 منبع الکترونیکی رایگان به زبان فارسی ، عربی و انگلیسی

معارف و معاریف - نسخه متنی

مصطفی حسینی دشتی

| نمايش فراداده ، افزودن یک نقد و بررسی
افزودن به کتابخانه شخصی
ارسال به دوستان
جستجو در متن کتاب
بیشتر
تنظیمات قلم

فونت

اندازه قلم

+ - پیش فرض

حالت نمایش

روز نیمروز شب
جستجو در لغت نامه
بیشتر
لیست موضوعات
توضیحات
افزودن یادداشت جدید

در بستر بخواب و نماز بخوان...

يحيى بن علاء گويد: سالى امام صادق (ع) در ماه رمضان سخت بيمار بود دستور داد شب بيست و سوم آن حضرت را حمل كردند و به مسجد پيغمبر بردند و تا به صبح در مسجد ماند.

زراره از امام صادق (ع) نقل كرده كه فرمود: در سه شب (نوزده و بيست و يك و بيست و سه) قرآن مى گشائى و در برابر خود مينهى و مى گوئى «اللهم انى اسئلك بكتابك المنزل وما فيه وفيه اسمك الاكبر و اسمائك الحسنى و ما يخاف ويرجى ان تجعلنى من عتقائك من النار» وهر چه خواستى دعا كن.

از آن حضرت رسيده كه فرمود: شب بيست و سوم ماه رمضان همان شب (معروف به) جهنى است كه امور مهمه و بلايا و منايا و آجال و ارزاق و حوادثى كه تا سال آينده پيش مى آيد در آن مقدر مى شود، پس خوش به حال بنده اى كه آن را به ركوع و سجود زنده بدارد و گناهان خويش را مدّ نظر آرد و بر آنها بگريد كه چنين كسى اميدوارم دست تهى برنگردد انشاءالله. از امام باقر (ع) روايت شده كه مردى از قبيله جهينه به نزد پيغمبر (ص) آمد و عرض كرد: يا رسول الله من شتران و گوسفندان و مزدوران بسيار دارم و نمى توانم هميشه به مدينه آيم و پشت سر شما نماز بخوانم، شبى را از ماه رمضان برايم معين كن كه در آن شب به مدينه آمده درك فيض حضورتان بكنم. حضرت وى را به نزديك خود خواند و آهسته در گوشش چيزى گفت. آن مرد هر ساله شب بيست و سوم ماه رمضان كه فرا مى رسيد با همه مال و دواب و غلامان و افراد خانواده به مدينه مى آمد و تا به صبح آن شب را احياء مى داشت و بامداد با همه تشكيلات به محل خويش بازمى گشت.

از حضرت رسول (ص) سؤال شد شب قدر چه شبى است؟ فرمود: در دهه آخر ماه رمضان.

از اميرالمؤمنين (ع) روايت شده كه پيغمبر (ص) در دهه آخر ماه رمضان بستر خواب خود را برميچيد و كمر خود را مى بست (و تمامى آن شبها را به عبادت مى گذراند) و چون شب بيست و سوم مى شد افراد خانواده را بيدار مى ساخت و آنها كه خفته بودند آب به رويشان مى پاشيد. و فاطمه (ع) اجازه نمى داد در آن شب كسى از افراد خانواده اش به خواب باشد و از سر شب غذاى آنها را اندك مى داد و از روز پيش نيز آنان را به خواب مى كرد و مى فرمود: محروم كسى است كه از خير امشب محروم باشد.

امام باقر (ع) فرمود: شب قدر بر ما پنهان نمى باشد زيرا در آن شب ملائكه در طواف ما مى باشند.

امام صادق (ع) فرمود: اجلى كه در شب قدر مقدر مى گردد همان اجلى است كه خداوند مى فرمايد: (فاذا جاء اجلهم لا يستأخرون ساعة ولا يستقدمون) (نه اجل معلق). و از آن حضرت روايت است كه صبح روز شب قدر به منزله شب قدر است پس در آن به عمل و كوشش در عبادت بپرداز. (بحار: 97/2 و 96/13)

قَدَر

اندازه. (وانزلنا من السماء ماء بقدر) آبى به اندازه اى معين از زبر شما فرود آورديم (مؤمنون: 23). قَدْر به سكون دال نيز به اين معنى آمده است: (قد جعل الله لكل شىء قدرا) خداوند براى هر چيزى اندازه اى مقرر فرمود. (طلاق: 65) تقدير: اندازه گرفتن، اندازه گيرى.

تقدير الهى كه از معتقدات اسلامى است و در آيات و روايات بسيار از آن ياد شده عبارت است از تعيين نمودن خداوند حد و مرز و خصوصيات آفريدگان، اعم از اشياء و افعال و امور، بدين معنى كه موجودات عالم اعم از محسوس و نامحسوس، حساب ناشده و ناحدود نبوده بلكه ضوابط خاصى بر آنها حاكم است: اجسام از حيث اجزاء تركيبيه و انسجام آنها با يكديگر، ونيز خواص فيزيكى و شيميائى آنها كيفيتى خاص و اندازه اى معين دارند، رابطه هر جسمى با جسم ديگر: عليت و معلوليت، جذب و دفع، و امورى از اين قبيل به گونه اى خاص و تحت شرائطى حساب شده مى باشند.

/ 2570