معارف و معاریف نسخه متنی

هِينَة

روش . عادت . سار على هينته : به عادت وروش خويش راه رفت .

هَيِّنَة

مؤنّث هيّن . سهل وآسان .

هَيُوب

صاحب هيبت . هيبت مند . در حديث رسول (ص) آمده : «الايمان هيوب»: ايمان هيبت مند است . بدين معنى كه صاحب ايمان ، هيبت ايمانش وى را از ارتكاب گناه باز مى دارد . يا به معنى اين كه مردمان مهيب ومرعوب كسى مى باشند كه داراى ايمان باشد . (المجازات النبوية : 227)

هَيُولا

(يونانى) مادّه هر چيز . مقابل صورت .

هَيُوم

سرگشته . متحيّر . تشنه .

هَيون

(فارسى) شتر . شتر جمّازه كه به رفتار تند وتيز است وسوار آن به چاپارى به منزل رسد . اسب .

هِيه

شاباش . اسم فعل ، اصل آن «ايه» به كسى مى گوئى كه خواستار ادامه گفتارش باشى . يعنى باز هم بگو .

هَيهات

چه دور ! اسم فعل است . (هيهات هيهات لما توعدون) : چه دور ! چه دور از باور است آنچه كه بدان وعده داده مى شويد . (مؤمنون : 36)

هيهنا

اينجا . اسم اشاره است . هاء تنبيه است .