معارف و معاریف نسخه متنی

واگر بار سوم به اتهام دزدى نزد حاكم احضار شد او را زندان ابد كند» . (صافى:148) امام صادق (ع) فرمود: چند نفر را به اتهام دزدى به نزد اميرالمؤمنين آوردند ، حضرت ـ پس از اثبات ـ دست آنها را بريد وبه آنان فرمود: «اين دست كه از شما جدا شد به دوزخ خواهد رفت ، اگر شما از كار خويش توبه كنيد آن را از آتش برون آريد وگرنه همان دست شما را به آتش خواهد برد» .

واز آن حضرت رسيده كه: «دست اجير (مزدور) ومهمان بريده نشود زيرا صاحب مال وصاحب خانه آن دو را امين دانسته است» .

على بن جعفر گويد: از امام كاظم (ع) پرسيدم: «به چه مقدار مال دست دزد را مى توان بريد» ؟ فرمود:«كلاهخودى كه به دو درهم يا سه درهم بيرزد» .

و از امام صادق (ع) ربع دينار تعيين شده كه به همين مقدار نزديك است .

على بن سعيد گويد: از امام صادق (ع) پرسيدم: «اگر كسى درازگوشى را از كسى كرايه كند وسپس درازگوش را به بازار پوشاك برد ودو جامه از يكى بستاند ودرازگوش را به گرو بهاى جامه ها به نزد او رها ساخته وخود فرار كند ، با چنين كسى چه بايد كرد» ؟ فرمود: «درازگوش را به صاحبش برگردانند وآن كس را تعقيب كنند (ودستگير سازند) ، ولى دستش را نبرند ; زيرا اين كار (دزدى نيست ، بلكه) خيانت است» .

زراره گويد: از امام باقر (ع) سؤال شد: «اگر دست راست دزد معيوب وچلاق باشد» ؟ فرمود: «دست راستش را بايد بريد خواه سالم وخواه معيوب ، واگر بار دوم دزدى كرد پاى چپش را بايد قطع كرد وچون بار سوم دزدى كند بايستى او را زندان ابد كرد وغذايش را از بيت المال داد وشرش را از سر مسلمانان دفع نمود» .

از اميرالمؤمنين (ع) آمده كه: «آن كس كه به جيب برى وتردستى مالى را از كسى بربايد دستش را نبرند زيرا اين غارت علنى است ، دست كسى را بايد بريد كه مال را بردارد وخود پنهان گردد» .

از امام باقر (ع) سؤال شد: «اگر مردى دزدى كند وبه وى دست نيابند تا بار دوم دزدى كند ودستگيرش سازند وگواهان به هر دو بار گواهى كنند» ؟ فرمود: «تنها به خاطر دزدى اولش دستش را بايد بريد ولى پايش را قطع نكنند زيرا شهود يكجا به دو دزدى گواهى داده اند واگر نخست به دزدى اول شهادت داده بودند وپس از قطع دست به دزدى دوم ، پاى چپش نيز قطع مى شد» .

در فقه الرضا آمده كه: «اقرار دزد ـ در صورتى كه شهودى در بين نباشد ـ دوبار است» .

كودكى را نزد اميرالمؤمنين (ع) آوردند كه دزدى كرده بود ، حضرت دستور داد انگشتانش را به سنگ ساييدند تا خون بيرون آمد . بار دوم همان كودك را به اتهام دزدى آوردند فرمود پوست انگشتانش را كندند ، وچون بار سوم دزدى كرد واحضارش نمودند فرمود سرانگشتانش را بريدند .

امام صادق (ع) فرمود: «اگر دزد كه دربار سوم او را براى ابد به زندان افكندند در زندان دزدى كند او را بايد كشت» .

امام باقر (ع) فرمود: «دست دزد بريده نشود مگر در موردى كه خانه اى را سوراخ نموده يا قفلى را شكسته باشد» . (بحار:79/182 تا 192)

دِژ

قَلعَه و حصار ، كوت .

دُژپِيه

يا دژپه ; غده اى كه زير پوست يا ضمن مخاط هاى بدن انسان يا حيوان برآيد . خوردن دژپيه حيوان حرام است ودر وجه آن آمده كه توليد جذام ميكند . (بحار:10/164)