ترجمه نهج البلاغه نسخه متنی

و اگر خدا مى خواست آدم را بيافريند از نورى كه روشنى آن ديده ها را تيره سازد، و زيبائى آن بر خردها غالب گردد (عقلها در برابر آن حيران و سرگردان شوند) و از چيز خوشبوئيكه بوى خوش آن اشخاص را فرا گيرد، هر آينه مى آفريد، و اگر (چنين مى آفريد گردنها در برابر آدم فروتن، و آزمايش درباره او بر فرشتگان آسان مى شد (بى درنگ شيطان به سجده او مى شتافت و او را مادون خود تصور نمى كرد) وليكن خداوند سبحان آفريدگانش را مى آزمايد به بعضى از آنچه اصل و سببش را نمى دانند براى امتياز دادن و جدا ساختن آنها (از غيرشان) و براى برطرف كردن تكبر و گردنكشى و دور نمودن خودپسندى از آنان (چنانكه بيشتر احكام شرعيه كه عقل به حكمت آن پى نبرده از اين قبيل است). پس از كار خدا درباره شيطان عبرت گيريد كه عبادت و بندگى بسيار و منتهى سعى و كوشش او را (بر اثر تكبر و سركشيش) باطل و تباه ساخت در حالى كه خدا را شش هزار سال عبادت كرده بود كه معلوم نيست (شما نمى دانيد و فهمتان قاصر است كه) آيا از سالهاى دنيا است يا از سالهاى آخرت (كه هر روز آن معادل پنجاه هزار سال دنيا است، و اين) به جهت كبر و سركشى يك ساعت (بود كه خود را برتر از آدم دانسته ب

ه او سجده نكرد) پس چه كس بعد از شيطان با به جا آوردن مانند معصيت او (كبر و سركشى) از عذاب خدا سالم اند؟ حاشا! نخواهد شد كه خداوند سبحان انسانى را به بهشت داخل نمايد با كاريكه به سبب آن فرشته اى (شيطان) را از آن بيرون نمود (تعبير امام عليه السلام از شيطان در اينجا به فرشته براى آن است كه در آسمان بوده و با فرشتگان آميزش داشته) حكم و فرمان خدا در اهل آسمان (فرشتگان) و اهل زمين (آدميان) يكى است، و بين او و هيچيك از آفريدگانش در روا داشتن آنچه مختص به خود او است (عظمت و بزرگوارى) كه آن را بر عاليمان حرام كرده و ناروا دانسته رخصتى نيست (احكام خداوند نسبت به همه يكسان است، پس نمى توان گفت كه بس شيطان بر اثر يك نافرمانى رانده درگاه شده، بلكه بايد دانست هر كه و هر كجا باشد چون گردن از زير بار تكليغ بيرون آرد از رحمت خدا دور گشته به عذاب گرفتار شود).

پس بندگان خدا، از دشمن خدا (شيطان) بترسيد از اينكه شما را به درد خود (كبر و سركشى) گرفتار كند (مانند خود متكبر و گردنكش نموده از رحمت خدا دور سازد) و از اينكه به گفته خويش شما را (از راه راست) باز داشته نگران نمايد، و سواران و پيادگان لشگرش (پيروانش) را دور شما گرد آورد، پس به جان خودم سوگند كه تير شر (گمراه ساختن) را براى شما به زه كمان نهاده و آن را به طرف شما سخت كشيده، و از نزديك به شما تير انداخته (تا تيرش به خطاء نرود) و (چنانكه در قرآن كريم س 15 ى 39 خداوند از او حكايت مى فرمايد) گفت: رب بما اغويتنى لازينن لهم فى الارض و لاغوينهم اجمعين يعنى پروردگار من براى اينكه مرا گمراه كردى (بر اثر ترك سجده آدم) هر آينه گناهان را برابر بنى آدم در زمين مى آرايم (تا از اطاعت باز مانند) و همه آنان را گمراه خواهم نمود.