ترجمه نهج البلاغه نسخه متنی

و اين سخن را گفت) در حاليكه (ندانسته) اظهار غيب گوئى كه از روى گمان نادرست آن را بيان نمود (ولى) فرزندان نخوت و برادران عصبيت و سواران گردنكش و جاهليت و نادانى دعوى او را تصديق كرده راست آوردند (چون اهل دنيا معصيت و نافرمانى نموده به درد كبر و خودپسندى كه شيطان داشت گرفتار شدند، پس ادعاى ا

و را كه از روى نادانى و گمان نادرست بود درست جلوه دادند) تا اينكه سركش از شما (كه از راه راست پا بيرون نهاد) پيرو او گرديد، و (از اين رو) طمع و آز او در (گمراه كردن) شما پا بر جا شد، پس چگونگى پنهان آشكار گشت (آثار وسوسه او در دلهاى شما نمايان شد كه بى پروا بر خلاف دستور خدا رفتار نمائيد) استيلاء او بر شما قوت يافت، و سپاه خود را بسوى شما نزديك آورد، پس شما را در غارهاى ذلت و خوارى افكندند، و در گودالهاى كشتن (تباه ساختن) انداختند، و شما را پايمال كردند با زخم سخت: نيزه زدن در چشمها و بريدن گلوها و كوبيدن سوراخ بينى ها و اراده انداختن در قتلگاهاتان و راندنتان با حلقه هاى مهار قهر و خشم كه در بينى مى نهند به سوى آتشى كه برايتان آماده شده (خلاصه شيطان و سپاهش خواهشهاى نفس اماره و گناهان را در نظر شما جلوه داده به دام بدبختى درآورده به عذاب سوق مى دهند) پس شيطان براى زخم زدن (زيان رساندن) در دين شما بزرگتر و براى آتش افروختن (فتنه و فساد برپا نمودن) در دنياى شما افروزنده تر گرديد از دشمنانيكه با ايشان آشكارا دشمنى كرده براى (زد و خورد با) آنها گرد مى آئيد (و از يكديگر كمك مى طلبيد) پس زور و كوشش خود را بر رفع ا

و بگماريد كه به خدا سوگند بر ريشه شما (پدرتان آدم) فخر و نازش كرد، و در حسب (قدرت و منزلت) شما نكوهش نمود، و نسب (قرابت و خويشى) شما را كوچك و پست دانست، و سواران خود را براى (گمراه كردن) شما گردآورد، و با پيادگانش راه شما را اراده نمود (تا در گمراهى مانده به راه هدايت و رستگارى پا ننهيد) در هر جا شما را شكار كرده به دام مى آورند، و سر انگشتانتان را ميزنند، و به حيله دو سيسه نميتوانيد (از ايشان) سرباز زنيد، و به تصميم و اراده نمى توانيد (آنها را) دفع نموده از خود دور نمائيد، در حاليكه شما در انبوه ذلت و خوارى و دائره تنگ و عرصه مرگ و جولانگاه بلاء و سختى (دنيا گرفتار) هستيد (و از شر شيطان نرهيد مگر با كشتن نفس اماره و پيروى نكردن از او) پس خاموش كنيد آتش عصبيت و كينه هاى زمان جاهليت را كه در دلهاى شما پنهان است كه اين تكبر و گردنكشى و خودپسندى در مسلمان از افكنده هاى شيطان و خودخواهى ها و تباه كردنها و وسوسه هاى او است، و تصميم گيريد كه فروتنى را روى سرهاتان نهاده بزرگى و خودپسندى را زير پاهاتان بيفكنيد، و تكبر و گردنكشى را از گردنهاتان دور سازيد، و فروتنى را بين خود و دشمنانتان شيطان و لشگرش به جاى لشگر تمام

سلاح بكار بريد، زيرا او را در هر امتى لشگرها و ياران و پيادگان و سواران است (كه همه با او كمك كرده كبر و نخوت را در نظرتان مى آرايند تا شما را در بلاء و هلاكت اندازند، پس شما تواضع و فروتنى را لشگر خود قرار داده با ايشان كارزار كنيد) و مانند متكبر گردنكش (قابيل فرزند آدم عليه السلام) بر فرزند مادرش (هابيل) نباشيد (تعبير از هابيل به فرزند مادر قابيل با اينكه هر دو از يك پدر و يك مادر بودند براى آن است كه مهربانى دو برادر از يك مادر بيشتر است از مهربانى دو برادر كه از دو مادر باشند) كه بر او تكبر نمود بدون اينكه خداوند در او فزونى قرار داده باشد جز آنكه كبر و بزرگى ناشى از شك به او روى آورد، و از آتش خشم در دل او تعصب افروخته شد، و شيطان باد كبر و سربلندى در بينى او دميد، چنان خودخواهى و گردنكشى كه خداوند پس از كبر و سربلندى او را پشيمانى داد (بر اثر مردن برادر حيران و سرگردانش نمود، نه بر كشتن او كه اگر بر اثر كشتن او پشيمان مى شد توبه و بازگشت از گناهى بود كه مرتكب شده و معذب نمى ماند) و گناه كشندگان را تا روز رستخيز همراه او گردانيد (چنانكه در قرآن كريم س 5 ى 31 مى فرمايد: فاصبح من النادمين ى 32 من اجل ذلك

كتبنا على بنى اسرائيل انه من قتل نفسا به غير نفس او فساد فى الارض فكانما قتل الناس جميعا يعنى چون قابيل هابيل را كشت از جمله پشيمانان گرديد، از اينرو به بنى اسرائيل دستور داديم كه هر كه بكشد كسى را بى آنكه او ديگرى را كشته يا فسادى در زمين كرده باشد كه موجب كشته شدن گردد، پس چنان است كه همه مردم را كشته باشد).