ترجمه نهج البلاغه نسخه متنی

پس از آن فرمود: بمن خبر رسيده كه بسر (بامر معاويه با لشگر بسيار) وارد يمن گرديده، سوگند به خدا من گمان مى كنم بهمين زودى ايشان بر شما مسلط مى شوند و صاحب دولت گردند براى اجتماع و يگانگى كه در راه باطلشان دارند و تفرقه و پراكندگى كه شما از راه حق خود داريد، و براى اينكه شما در راه حق از امام و پيشواى خود نافرمانى مى كنيد و آنان در راه باطل از پيشواى خودشان پيروى مى نمايند، و آنها امانت او را اداء مى كنند و شما خيانت مى نمائيد (بيعت و پيمان آنها پايدار است و شما پيمان خود را مى شكنيد) و براى اصلاحى كه آنها در شهرهاى خودشان مى نمايند (با يكديگر الفت و دوستى و يگانگى دارند) و فساد شما (كه با يكديگر بغض و حسد و نفاق و دوروئى و جدائى داريد، و اين سبب مغلوبيت و شكست هر قومى است) پس (من شما را آنقدر خيانتكار مى دانم كه) اگر يكى از شما را بر قدح چوبى بگمارم مى ترسم بند و جنگك آنرا (كه به پالان شتر آويزان مى كنند) ببرد. بارخدايا من از ايشان (اهل كوفه) بيزار و دلتنگ شده ام و ايشان هم از من ملول و سير گشته اند، پس بهتر از اينان را بمن عطا كن و بجاى من شرى را به آنها عوض ده، بارخدايا دلهاى ايشان را (از عذاب و

ترس) آب كن مانند نمك در آب (اى اهل كوفه) آگاه باشيد به خدا سوگند دوست داشتم بجاى شما هزار سوار از فرزندان فراس ابن غنم (كه بغيرت و شجاعت و همراهى مشهور بودند) براى من بود (در اينجا در تعريف فرزندان فراس بر سبيل مثال اين شاعر را خواند:) هنالك لو دعوت اتاك منهم فوارس مثل ارميه الحميم يعنى اى ام زنباع (ام زنباع كنيه زنى است) جاى نصرت و يارى اگر ايشان (بنى تميم) را بخوانى سوارانى از آنها مانند ابرهاى تابستان بسوى تو مى آيند. پس از آن حضرت از منبر فرود آمد. (سيدرضى فرمايد:) مى گويم: ارميه جمع رمى و معنى آن ابر است، و حميم در اينجا فصل تابستان است، و اينكه شاعر ابر تابستان را ذكر نموده براى آن است كه ابر تابستان چون آب ندارد تند رو است و ابرى كه پر از آب باشد آهسته مى رود و چنين ابرى غالبا در زمستان مى آيد. و شاعر حميت آن جماعت را وصف نموده باينكه چون ايشانرا براى نصرت و يارى كردن بطلبند آنها دعوت را فورا اجابت كرده براى همراهى و كمك حاضرند، و دليل براى همان قول شاعر در اين شعر است.