ترجمه نهج البلاغه نسخه متنی

و بر تو واجب است كه يادآورى آنچه را كه به پيشينيانت گذشته از حكمهائيكه به عدل و درستى داده اند، يا روش نيكوئى به كار برده اند، يا خبرى كه از پيغمبرمان- صلى الله عليه و آله- نقل كرده اند، يا امر واجب در كتاب خدا را كه به پا داشته اند، پس آنچه را ديدى كه ما در اين امور به آن رفتار نموديم پيروى مى كنى، و در پيروى آنچه در اين عهدنامه به تو سفارش كردم كوشش مى نمائى، و من به اين عهدنامه حجت خود را بر تو استوار نمودم تا هنگامى كه نفس تو به هوا و خواهش شتاب كند بهانه اى نداشته باشى، پس به جز خداى تعالى كسى هرگز از بدى نگاهدارنده و به نيكى توفيق دهنده نيست، و آن را كه رسول خدا- صلى الله عليه و آله- در وصيتهايش با من عهد و سفارش فرموده ترغيب و كوشش در نماز و زكوه و مهربانى بر غلامانتان بود، و من وصيت و سفارش آن حضرت را پايان پيمانى كه براى تو نوشتم قرار مى دهم، و (كسى را) جنبش و توانائى نيست مگر به مشيت و خواست خداى بلند مرتبه و بزرگوار.

و قسمتى از اين عهدنامه است كه پايان آن است: و من از خدا به فراخى رحمت بزرگى توانائيش بر بخشيدن هر مطلوبى درخواست مى نمايم اينكه من و تو را موفق بدارد به آنچه در آن رضاء و خشنودى او است از داشتن عذر هويدا در برابر او و خلقش (عذر هويدا عدل و دادگرى است براى كسى كه درباره او قضاوت مى نمائى، و نزد خدا درباره به كيفر يا پاداش دادن آن كس است به درستى) با نيكنام بودن در بين بندگان، و نشانه نيك داشتن در شهرها، و تمامى نعمت و افزونى عزت، و اينكه زندگى من و تو را به نيكبختى و شهادت (كشته شدن در راه خدا) به سر رساند كه ما به سوى او بر مى گرديم (جوياى رحمت او ميباشم) و درود بر فرستاده خدا (حضرت مصطفى) بر او و آل او كه (از هر عيب و نقصى) پاك و پاكيزه اند خدا درود فرستد.