ترجمه نهج البلاغه نسخه متنی

(مردمانيكه رفتار دنيا را با آنها و چگونگى معاد و بازگشتشان را در قيامت بيان كرديم) بندگانى هستند كه به قدرت (خداوند) خلق شده اند، و به اجبار پرورش يافته و دچار مرگ گرديده و در قبرها رفته و ريزه ريزه شده و به تنهائى (بدون اهل و مال) انگيخته و بجزا(ى گفتار و كردار نيك يابد) رسيده و از روى حساب و دادرسى (نيكوكار از بدكردار) تمييز داده شده اند (پس سزاوار است كه از خواب غفلت بيدار شده و معصيت و نافرمانى نكنيد كه بعد از مردن پشيمانى سودى ندارد، زيرا مردم در دنيا) براى رهائى مهلت داده شده اند و (بوسيله پيغمبران) به راه راست هدايت گرديده اند و فرصت به آنها داده شده مانند فرصتى كه مى دهند به كسى كه رضا و خوشنودى ناراضى از خود را جلب نمايد، و تاريكيهاى شبهات (نادانى و گمراهى بواسطه نعمت عقل و تبليغ انبياء) از آنان برداشته شده است، و (در دنيا) بحال خود واگذاشته شده اند براى آماده شدن مانند آماده كردن و لاغر نمودن اسبهاى نيكو را براى پيشى گرفتن در ميدان مسابقه و براى فكر و انديشه در بدست آوردن حق و حقيقت و براى شتاب نكردن جوينده در فرا گرفتن نور علم و دانش، در مدت زندگانى تا رسيدن اجل كه فرصتى در دست است.

اى عجب و شگفت از اين مثلهاى صائب و راست (كه خطاء و اشتباهى در آنها نيست) و از اين پندهاى شفادهنده (بيماريهاى نادانى و گمراهى) اگر برخورد به دلهاى پاكيزه و گوشهاى شنوا و انديشه هاى ثابت و عقلهاى استوار (كه صلاح و فساد را تشخيص مى دهد) پس، از خدا بترسيد مانند ترسيدن كسى كه پند را شنيد و زير بار رفت و (از روى نادانى) مرتكب گناه شد و اعتراف نمود (توبه و بازگشت كرد) و (از معصيت و نافرمانى) ترسيده عمل نيكو بجا آورد (رضاى خدا و رسول را تحصيل كرد) و (از عذاب الهى) حذر نمود و (به طاعت و بندگى) شتافت و (به روز رستخيز) يقين حاصل نموده رفتار خود را (در دنيا) نيكو گردانيد و به او اندرز دادند (براه راست و رستگارى رهنمائيش نمودند) پذيرفت، و او را (از سختيهاى پس از مرگ) ترسانيدند و ترسيد (كارى نكرد كه بسختى مبتلى گردد) و (از معصيت و نافرمانى) منعش كردند و (از آن) دورى كرد، و (فرمان خدا را) اجابت نمود، و (از گمراهى) دور شده، و (به عقل خويش) رجوع كرده، و (از گناهانى كه مرتكب شده) توبه و بازگشت نمود، و (به پيشوايان) اقتداء كرد، و (عينا از رويه آنها) متابعت نمود، و راه راست به او نموده شد و آنرا ديد (در آن قدم نهاد) پس شتابان جو

ينده حق گرديد، و رستگار شد در حالتى كه (از نادانى و گمراهى) گريزان بود، و (براى روز رستخيز) ذخيره (براى هنگام نيازمندى) بدست آورد، و باطن خود را پاك گردانيد، و معاد و بازگشت را (به بناى تقوى و پرهيزكارى) آباد كرد، و به توشه (بندگى خدا و خدمت به خلق) براى روز كوچ (از دنيا) و راه (سفر آخرت) و هنگام نيازمندى و جاى تنگدستى (قبر و قيامت) پشت خود را قوى نمود، و براى جايگاه هميشگى (آخرت) آن توشه را پيش از خود فرستاد، پس اى بندگان خدا پرهيزكار شويد و قصد كنيد چيزى (عبادت و بندگى) را كه براى آن آفريده شده ايد، و از منتهى درجه چيزى (عذاب هميشگى) كه شما را ترسانيده بترسيد، و سزاوار گرديد از او بهشتى را كه براى شما آماده ساخته به طلب وفاى وعده از او كه وعده او هميشه راست است و به جهت ترس از وحشت قيامت.