(بوستان) مجد و شرافت قد كشيده (در مكه معظمه به دنيا آمده و تربيت شده) آن شجره را شاخه هاى دراز (ائمه اثنى عشر) و ميوه اى است كه دست هر كس به آن نرسد، پس آن حضرت پيشواى پرهيزكاران و روشنى ديده بينايان و چراغى است درخشان و ستاره اى است كه نور از آن ساطع است و آتش زنه اى كه شعله آن برق ميزند، روش او استقامت و طريقه اش هدايت و راهنمايى است، و سخن او جداكننده (حق از باطل) و حكم و فرمانش به عدل و درستكارى است، هنگامى آن بزرگوار به رسالت و پيغمبرى مبعوث شد كه مدتها بود كسى به رسالت نيامده و مردم در انجام وظيفه از راه حق منحرف و امتهاى پيغمبران پيش در غفلت و نادانى سرگردان بودند (حقتعالى آنان را به مبعوث شدن آن حضرت هدايت كرده از ضلالت و گمراهى نجات داد).
(بندگان خدا) خدا شما را رحمت كند عمل كنيد بر (رويه) نشانه هاى آشكار (ائمه دين عليهم السلام، زيرا آنان نشانه و چراغ هدايت و رستگارى مى باشند در تاريكى ضلالت و گمراهى) پس راه (دين) روشن و هويدا است كه (شما را) بدارالسلام (بهشت جاودانى) دعوت مى كند، و شما در سرائى هستيد كه رضا و خوشنودى حقتعالى را (به كردار نيكو) از روى فراغت مى توان بدست آورد (پس تا در اين جهانيد و فرصت داريد بهشت جاويدان را اندوخته نمائيد) و در جايى ميباشيد كه نامه ها(ى اعمال) باز است (هنوز بسته نشده مهر بر آن ننهاده اند) و قلمها(ى نويسندگان كردارتان براى ضبط آنها) در كار و بدنها صحيح و سالم است و زبانها گويا است، و توبه و بازگشت (از كردار زشت) پذيرفته، و كردارها(ى نيك) قبول مى شود (پس وقت را غنيمت شمرده فرصت را از دست نداده تا مى توانيد كارى كنيد كه رضا و خوشنودى خدا را بدست آوريد، زيرا بعد از بيرون رفتن جان از بدن كارى انجام نميتوان داد كه رضا و خوشنودى خداوند سبحان بدست آيد، چنانكه در قرآن كريم س 30 ى 57 مى فرمايد: فيومئذ لاينفع الذين ظلموا معذرتهم و لا هم يستعتبون يعنى روز رستخيز عذرخواهى كسانيكه ستم كرده كافر گشتند به دستور
الهى رفتار ننمودند سودى ندارد، و نه ايشان را راهى هست كه موجب رفع عذاب گردد. زيرا آنجا دار تكليف و انجام وظيفه نيست، بلكه جاى حساب و بازپرسى است).