عرفان اسلامی جلد 13

همان طور كه انسان زباله و اشياى زايد را از محيط زندگى خود دور مى‏كند حتى اگر دو سه روز رفتگر براى تحويل گرفتن زباله مراجعه ننمايد ، زبان به اعتراض مى‏گشايد ، اگر جانوران نيز كه رفتگران دنيا هستند از بين بروند يا وظيفه خود را انجام ندهند ، حيات از صفحه گيتى برداشته خواهد شد .

مثلاً شيرى به گله گورخر حمله مى‏كند ، مسلماً گورخران همگى فرار مى‏كنند ، چون خداوند شير را طورى آفريده كه براى مدت طولانى نمى‏تواند به سرعت بدود ، هميشه حيوانى را انتخاب مى‏كند كه شكار و دسترسى به آنان آسانتر باشد .

پس در گله گورخر آن كه از همه ضعيف‏تر و ناتوان‏تر است و در عقب گله مى‏دود نصيب شير مى‏شود . با اين ترتيب حيوان بيمار يا لنگ و يا ضعيف و ناتوان از بين همنوعانش جمع‏آورى مى‏گردد و از انتشار بيمارى و همه‏گيرى جلوگيرى مى‏شود و نسل حيوان مورد حمله ، سالم مى‏ماند .

بعد از شكار نيز موضوعات جالبى رخ مى‏دهد ، مثلاً پس‏مانده شير خوراك كفتار و شغال و روباه و نظاير آن‏ها مى‏شود ، بعد لاشخورها و كركس‏ها فرا مى‏رسند ، آن گاه نوبت به حشرات مى‏رسد كه حسابى اسكلت حيوانات را پاك و صاف مى‏كنند ، تنها استخوان‏ها باقى مى‏ماند كه كربنات كلسيم و فسفات‏هاى آن نصيب زمين مى‏شود ، بنابراين حتّى ذره‏اى از حيواناتى كه قربانى گشته‏اند به هدر نخواهد رفت !

علف‏ها در جايى كه خون آن‏ها ريخته است بهتر رشد مى‏كنند ، اين رفتگران ، طبيعت زمين را از آلودگى پاك كرده ، از شيوع بيمارى‏ها بين انسان و حيوان جلوگيرى مى‏كنند و ازدياد بى‏رويه نسل را هم كنترل مى‏نمايند .

خلاصه همان طور كه انسان با كشتن مرغ و خروس كه بر سفره رنگين خود مى‏نهد ، خويش را بى‏عاطفه و فاقد محبت نمى‏داند و يا گاو و گوسفندى را كشته ، خود و همنوعان و حتى حيواناتى كه در دسترس او هستند سير مى‏كند و عمل خويش را منصفانه و عاطفى مى‏شمرد و در حقيقت صحيح هم هست ، اعمال جانورانى كه حيوانات يا حشرات را شكار مى‏كنند مانند اعمال انسان منطقى و درست مى‏باشد ، پس حيوانات را نمى‏توان فاقد عاطفه و محبت دانست ، به خصوص كه در بعضى موارد اعمال عاطفى و مهرورزى عجيب آن‏ها با عاطفه‏ترين انسان‏ها را به اعجاب وامى‏دارد .

انس سگ به گربه ، شير به بره و مهر گربه به موش و پذيرايى كلاغ از سگ مجروح و نظاير آن‏ها از موضوعات تازه و نو نيست كه فقط بر اثر تربيت و تعليم جانورشناسان به وجود آمده باشد ، بلكه اين خوى و عادت در خلقت جانوران وجود داشته و دارد و به همين جهت در اثر تربيت زودتر نمايان مى‏گردد .

در ميان حيوانات كمك به هم نوع زياد رايج است ، مثلاً گنجشك‏ها جوجه‏هاى گرسنه گنجشكان ديگر را كه به عللى پدر و مادر خود را از دست داده‏اند غذا مى‏دهند و پرواز مى‏آموزند و كلاغ‏ها با يكديگر همكارى و معاضدت شديد دارند ، لك‏لك‏ها نيز چنين‏اند .