در حالات مرجع بزرگ آيت اللّه العظمى بروجردى آمده : ايشان براى جلوگيرى و كنترل خشم خود نذر كرد كه اگر بعد از اين عصبانى شود، يك سال روزه بگيرد، اتفاقا يك مورد پيش آمد كه عصبانى گرديد، لذا تمام سال را غير از روزهائى كه روزه در آنها حرام بود، روزه گرفت .
174 - دو مرجع تقليد در برابر رضاخان
آيت اللّه العظمى حاج آقا حسين قمى (قدّس سرّه ) يكى از مراجع تقليد معروف شيعه بود كه بسال 1366ه ق در نجف اشرف درگذشت و مرقد شريفش در نجف اشرف است .اين مرجع بزرگ از مجاهدان شجاعى بود كه همواره با دستگاه قلدرى رضاخانى مبارزه مى كرد.او در زمان سلطنت رضاخان ، از مشهد به تهران آمد، تا خواسته هاى خود را با رضاخان در ميان بگذارد، رضاخان ايشان را در يكى از باغهاى حضرت عبدالعظيم (شهر رى ) جا داده مى رفت و نه به كسى اجازه مى داد با او ملاقات كند، و به تقاضاهاى ايشان ترتيب اثر نمى داد و در آن عصر (( سهيلى )) نخست وزير وقت بود.تقاضاهاى آيت اللّه حاج آقا حسين قمى در اين امور خلاصه مى شد:1- آزاد گذاردن زنان در حجاب و رفع ممانعت از داشتن حجاب .2- لغو اتحاد شكل .3- عمل به موقوفات .4- منع مشروبات الكلى و...دولت رضاخانى اين خواسته هاى مشروع را نمى پذيرفت .در اين وقت حضرت آيت اللّه بروجردى در بروجرد سكونت داشت و هنوز به قم نيامده بود و به مقام مرجعيت عام نرسيده بود، سه نفر از روحانيون بلند پايه به بروجرد مسافرت كردند تا آقاى بروجردى را به تهران ببرند تا در نتيجه كمك ايشان ، تقاضاهاى آيت اللّه حاج آقا حسين قمى به ثمر برسد.آقاى بروجردى با بعضى از آقايان ، در بروجرد به مشورت پرداخت ، و در پايان فرمودند: (( دو نظر هست ، يكى اينكه خودم به تهران بروم ، دوّم اينكه تلگراف كنم )) سپس فرمود: بهتر اين است كه نخست تلگراف كنم و زمينه را بسنجم ، تلگرافى به رضاخان مخابره كرد، پس از اين تلگراف ، در هيئت دولت وقت گفته شد:(( اگر آيت اللّه بروجردى به تهران بيايد آرامش لرستان بهم مى خورد، بهتر است هر چه زودتر موافقت شود )) سرانجام خواسته هاى آيت اللّه حاج آقا حسين قمى مورد تصويب هيئت دولت واقع شد.سپس مرحوم آيت اللّه حاج آقا حسين قمى به سوى عراق و نجف اشرف رهسپار شدند، و در ملاير، آقاى بروجردى با ايشان ملاقات نموده و او را به سوى عتبات ، بدرقه فرمود.
175 - پاداش عظيم شوهردارى
پيامبر اسلام (ص ) با اصحاب خود به گرد هم نشسته بودند ناگاه بانوئى بنام (( اسما )) دختر يزيد انصارى به حضور آنحضرت آمد و گفت : پدر مادرم بفدايت اى رسول خدا! من به نمايندگى از زنان به حضور شما براى طرح يك سؤ ال آمده ام ، سؤالم اين است كه :خداوند تو را به عنوان پيامبر، به سوى انسانها از مرد و زن فرستاده است ، ما به تو و خداى تو ايمان آورديم ، ولى دستورات شما ما زنان را در خانه ها محبوس كرده و دستمان را از امور اجتماعى و سياسى كوتاه نموده و در خانه ها خزيده ايم و وسيله اطفاء شهوت مردان ، و حمل فرزندان آنها شده ايم ، ولى شما مردان به خاطر تجمع ، جماعات ، عيادت بيمار، تشييع جنازه و حج بعد از حج بر ما برترى يافته ايد، و از همه اينها بالاتر، جهاد در راه خدا است ، كه ما از شركت در حج بر ما از شركت در آن محروم هستيم ، و اگر شما مردان ، از خانه خود براى شركت در حج ، و جهاد بيرون رفتيد، ما در غياب شما اموال شما را نگه مى داريم ، لباس براى شما مى بافيم ، و كودكان شما را پرورش مى دهيم افما نشارككم فى هذا الا جر و الخير:
لطفا منتظر باشید ...
