153 - دو دستور اخلاقى - داستان دوستان جلد 2

جابر گفت : (( آن بانوئى كه به نفع تو است دوشيزه (بكر) است ، و آن زنى كه به زيان تو است ، زنى است كه قبلا شوهر داشته و از او فرزندى دارد، و آن زنى كه نه به نفع تو است و نه بضرر تو است ، زنى است كه قبلا شوهر كرده ، ولى فرزندى از او ندارد )) .

153 - دو دستور اخلاقى

محمد بزنطى گويد: در محضر حضرت امام رضا (ع ) بودم فرمود: اميرمؤمنان على (ع ) فرمود: لا ياءبى الكرامة الاحمار: (( از كرامت و بزرگوارى ، جز الاغ جلوگيرى نمى كند )) .

عرض كردم : معنى اين سخن چيست ؟ (به دو مصداق از كرامت اشاره كرد و).

فرمود:

1- در موردى كه بوى خوش (از گل يا گلاب و عطر) به شما عرضه مى كنند، ولى شما ممانعت مى كنيد

2- در مجلس ، جا، باز مى كنند، بنشينيد ولى شما (بدون عذر) در آنجا نمى نشينيد، در اين دو صورت ، شما از كرامت (و بزرگوارى كه به سوى شما عرضه شده ) جلوگيرى كرده ايد و اين درست نيست و خلاف اخلاق اسلامى مى باشد.

154 - فقيه كامل كيست ؟

ابوحمزه ثمالى گويد: شنيدم امام باقر (ع ) نقل كرد: روزى امير مؤمنان على (ع ) با مردم سخن مى گفت ، به آنها فرمود: آيا مى خواهيد به شما خبر بدهم كه (( فقيه كامل )) كيست ؟ عرض كردند: آرى ، فرمود: فقيه كامل داراى اين صفات است :

1- مردم را از رحمت خدا، نااميد نمى كند

2- و آنها را از عذاب خدا، ايمن نمى سازد،

3- رخصت و جواز گناه كردن به آنها نمى دهد

4- و از روى بى ميلى (نه عذر) ترك قرآن نمى نمايد كه چيز ديگرى جانشين قرآن قرار دهد، آگاه باشيد علمى كه در آن فهم و شناخت نيست ، خيرى در آن نيست ، آگاه باشيد، خواندنى كه در آن تدبر و انديشيدن نباشد در آن خيرى نيست ، آگاه باشيد، عبادتى كه در آن ، فهميدن نباشد، خيرى در آن نيست .

155 - دو نمونه از تشرف به محضر مهدىآل محمد (ص )

يكى از علماى برجسته و مجتهد عارف و عاليمقام و وارسته گذشته مرحوم آيت الله العظمى سيد مهدى بحرالعلوم طباطبائى بروجردى (قدس سرّه ) است ، اين بزرگمرد تاريخ شيعه ، عموى جدّ دوم مرحوم آيت الله العظمى بروجردى (ره ) است ، او جامع معقول و منقول بود، و چند سال در حرمين شريفين (مدينه و مكه ) مدرس تعاليم و معارف اسلام بود، مردم مسلمان از گروههاى مختلف به دور او حلقه مى زدند و از محضرش بهره مند مى شدند.

اين بزرگوار (در نجف اشرف ) در سال 1212 از دنيا رفت ، از ويژگيهاى اين عالم وارسته تشرفهاى مكرر او به محضر مبارك امام زمان (عج ) است كه در اينجا به ذكر دو نمونه مى پردازيم :

1- علامه شيخ زين العابدين سلماسى شاگرد و مباشر او گويد: در خدمت علامه بحرالعلوم به شهر سامره براى زيارت مرقد شريف دو امام بزرگ (امام هادى و امام حسن عسكرى ) رفتيم ، روزى سيد بحرالعلوم خواست وارد حرم مطهر شود، ديدم به عكس هميشه كه با حالت عرفانى و معنوى عجيب و ادب مخصوص ، اذن دخول مى خواند و با وقار و آهسته قدم بر مى داشت ، امروز كنار در حرم ايستاده و صورت به در گذاشته و اشك مى ريزد و آهسته چيزى مى گويد، گوش دادم ، شنيدم اين شعر را مى خواند:

چو خوش است صوت قرآن زتو دلربا شنيدن به رخت نظاره كردن ، سخن خدا شنيدن سپس وارد حرم شد و زيارت نمود، و به خانه مراجعت كرد، فرصتى بدست آمد و جريان و آن حالت و خواندن شعر را از او پرسيدم ، فرمود:

وقتى خواستم وارد حرم شوم ، ديدم مولايم صاحب الامر امام زمان عجل الله تعالى فرجه ، در بالاى سر قبر پدر بزرگوارش تلاوت قرآن مى كند، بى اختيار شدم و آن شعر را خواندم .

2- علامه سلماسى گويد: در خدمت بحرالعلوم به مكه معظمه مشرف شديم ، ايشان در مكه حوزه تدريس تشكيل